De Nieuwe Gids. Jaargang 35

[p. 261]

Natuur-symboliek door J. Winkler Prins.

Elfen.

Hoe menig keeren hoorde ik 't lied
Der elfen in het ver verschiet,
Bij 't dagen.

Maar als de zon haar stralen giet,
Dan moet men naar der elfen lied
Niet vragen.

't Was in het groene lentgetij:
De jonge boomen knopten blij
En geurden,

Toen wij voor 't eerst er, zij aan zij,
Een jeugdige elf van banden vrij,
Bespeurden.

Ik vroeg verbaasd: wat doet gij daar?
Zij lachte, en kamde 't groen-blond haar
Met naalden:

Met dennennaalden door elkaar,
Die pas gegroeid er kant en klaar
Reeds straalden.

[p. 262]

Kerkje.

'k Herdenk hoe dikwijls wij, in de zon
Gelegen,
Eerbiedig, op 't grasperk, vóór 't preeken begon,
Stil zwegen.

Stil luisterden naar de opkomende zee
Van klanken;
Om bij het einde al zingende mee
Te danken!

Hoe 'k óp mij heesch tegen 't venster aan,
Inblikte;
En daar den ernstigen preeker zag staan
En schrikte.

En als het dan zonnig en schaduwrijk was,
Hier buiten,
Dan vielen naar binnen die schaduwen ras
Door de ruiten.

Dàn kropen de hazelaarsbladeren rond:
Geflonker
Kwam, ging en wisselde steeds op den grond
Met donker.

[p. 263]

Stilte.

In der boomen hooge kruinen
Stilte alom;
Op de toppen van de duinen
Stilte alom!
Roerloos stom,
Roerloos zweven
Aan en af door schemerdreven
Schimmendrom aan schimmendrom.
Ginder wordt een draad geweven,
En hier springt er één van 't leven.
Klokgebom,
Nauw hoorbaar even,
Roept alom
't Plechtig: kom!

1885.