De Nieuwe Gids. Jaargang 33



[pagina 651]
Unio mystica door Victor E. van Vriesland. Dit is het laatst dat ik u zeggen wil, Vrouw die wou weenen om mijn leed te dragen, Die liefde gaf zonder liefde te vragen; Na veel tumult van felle en wreede vlagen Wordt lichter nu mijn wereld en heel stil. Luister naar mij; dit is de laatste keer, Het laatste woord; - dit is het doodstil scheiden Waarin mijn vreemde leven breekt; - na lijden Oneindig en oneindiger verbeiden Wordt alles roerloos en heel vredig weer. Ik kan tot u niet bidden want gij waart Menschelijk onder menschen, en uw leven Hebt ge me in zoo subliem gebaar gegeven Dat dank niet stijgen kan tot de verheven Schoonheid waartoe uw ziel zich heeft verklaard. Als ik u pijn deed hadt gij deerenis Met wie in u zich zelf verwonden wilde, En al de jammerlijke smart, die gilde Uit wie haar voor zich in u schiep, verstilde Tot groote goedheid die gebleven is.
[pagina 652]
Tot dit diep weten: dat wij samen zijn Eén zelfde wezen, in het niet te storen Weemoedig streven eeuwiglijk verloren Dat heeft begin noch einde, en 't stage hooren Op God, - en 't wereldlijden wel zal zijn. En dit te weten vaagt mijn hemel blauw. En dit gevonden hebben mag van 't stage Kwenende zoeken en wanhopig vragen Het einde en antwoord zijn, en 't zware klagen, Dit is het laatste... lichte... stille..., Vrouw! - Voor 7 Maart 1913.