De Nieuwe Gids. Jaargang 26

[p. 162]

Verzen door Hendrika Boer.

I.
Op lichte trippelvoetjes.

Ik wilde wel zoetjes, zoetjes

Op dansende trippelvoetjes

Zweven heel blij

Leven voorbij

Luchtigjes

Vluchtigjes.

Maar Leven ziet mij zoo ernstig aan -
Dan moet ik wel telkens blijven staan,

En als ik heel lang naar zijn oogen staar,

Dan worden mijn voeten zoo loom en zwaar

En 't is mij of ik met iederen keer
Iets van mijn luchtige pasjes verleer.

[p. 163]

II.
Vogeltje.

Het vogeltje vluchtte,
Toen 'k eventjes zuchtte;

En brak met een knakje

Zijn hangende takje.

Er dwarrelde een blaadje
Omlaag naar het paadje.

Och vogeltje, brak je
Om mij wel je takje?

Maar waarom toch ducht je

Het vluchtige zuchtje

Van 't zwervende meisje,
Beluist'rend jou wijsje?

[p. 164]

III.
O liefde, lichtgod!

O Liefde, Lichtgod! zie, ik sta
Als smeekelinge in wijde wâ,

Een blanken band in 't hangend haar,

Vol schroom nabij Uw hoogaltaar,

En wijd den bloei van mijn verlangen,
Mijn tranen U en al mijn zangen. -

Zie, hoe ik nu met open ziel

In overgave nederkniel,

De handen aan mijn borst gevouwen,
Met stille lippen van vertrouwen,

Mijn hoofd in ootmoed neergebogen,

Geloovig met geloken oogen.

En hoor, wat U mijn beden wagen
Eerbiedig smeekende te vragen.

Zoolang al heb ik onverhoord

Staan wachten aan de dichte poort,

O! laat me Uw heiligdom betreden
Als priesteres met vrome schreden,

Ik zal tot dank Uw tempelhallen

Altijd van jubelzang doen schallen,

En wil vol vreugde U, Liefde, geven
Ten offer heel mijn jonge leven.

Arnhem, Augustus 1907.