De Nieuwe Gids. Jaargang 16

[p. 38]

Oud en nieuw. Door Willem Kloos.

De zon schijnt zoo vreemd-schoon door 't wijd-gedonsde

Wolkenrag henen met gedempt-teêr gouden

Schijningen, vlottend langs de weide, als wouden

Ze aarzelend zoeken iets, wat vliedt.... O, fronsde

De zon zoo even niet haar goud-gebronsde

Gelaat in peinzen diepzinnig, of de oude

Tijd dan voorbij was, toen in veld en wouden

't Kinderkrakeelen, 't licht gejubel gonsde

Der mooi-natuurlijk levende geslachten,
Die enkel voelden, - alleenlijk maar dachten,
Als de ziels-stroomingen iets nieuws hun brachten.

Maar, ach! de nieuweren spelen met woorden,
Duizendvoudig geslingerd, tot de boorden
Zelve des doods, waar zij waarachtig thuis behoorden.