De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 508]

Levens-mijmering. Door Willem Kloos.

't Flauw licht, dat wijd-uit langs de weiden schijnt,

Doet mij zoo denken aan heel oude droomen,

Waar 'k óók soms 't licht breed-vaaglijk langs zag stroomen

'n Landschap, als dit, door groepen groens omlijnd....

Ach, ja! wat stonden daar die stroeve boomen

Aan kim, in 't kijken, dichterbij gedeind
Of weer weg-wazende, zooals verdwijnt

Plots een gedachten-beeld, nauw opgekomen...!

Lijkt zóó ook alles, waar ons oog op staart,

Niet vaak als vreemde afschaduwing van schooner

Landen, dan dees verganklijk-scheemrende aard?

't Raadsel des Levens werd nog nooit verklaard....

En elk mensch is hier slechts een vluchtig woner,

Tot hij ten duister.... of zou 't licht zijn?.... vaart....