De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 507]

Levens-vreugde in den dood door Willem Kloos.

Zoudt ge, als gij doodgaat, menschen, en gij ligt,

Met brekende oogen in 't aetherisch-teêre

Masker der trekken, niet nog even keeren,

Voor de allerlaatste maal, uw bleek gezicht

Naar 't door de ruiten binnenstormend licht...?

't Zal u niet wonden met zijn gloênde speren!

Laat het u schroeien zelfs....! wat zou 't u deren?

Haast sluit gij voor eeuwig uw oogen dicht....

Dan zal die gloed op de wijde onbewustheid,

Waar heel uw wezen in henen-koelt,

Liggen, verzacht, als een zoete gerustheid,

Dat gij toch vroeger iets schoons hebt gevoeld

In dat nu mystische, verre verleden,

Toen in het zonlicht zich repten uw leden....