De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 466]

Apollo door H.J. Boeken.

Apollo, wien ik riep toen in het licht

Van gouden jeugd de wereld voor mij lag,

Toen bij elk rijzen van den nieuwen dag

Uw lokken-goud omlichtte mij 't gezicht;

Dan - daar ik in veel donkre nachten lag,

Wachtend wel ander licht dan 't zonne-licht

Of dag-genot, verklarend mij 't gezicht -

Treed, donkre god, nu aan op mijn geklag.

Gij, die uw moeder schuttet voor geweld,

Gij, die den Python sloegt dat hij in krullen

Blauw-kronklend weg-kromp onder uwen schicht,

Blik, wreker, neder op het ongeveld

Broedsel van schanden, die de wereld vullen.

Dreunt niet reeds de aarde onder uws voet-staps wicht?