De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 325]

Drie sonnetten. Door H.J. Boeken.

Gelooven.

Wanneer ik nu in de oude bladen lees

En zie het wonder beeld-werk van die tijden,

Die nog voor 't heil-begeerig oog belijden

Een g'looven, dat hoog boven werelds vrees

En hel en dood en wat het meeste dees

Tijden onteert: kil onverschillig lijden

Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden,

Des dervend nu doolt menig hart als wees,

Dan voel ik in wie nù dichtst bij mij woont,

Al schijnt ook de aard' van heiligheid verlaten

En 't schoonst verjaagd door ongeloof verwaten,

Dat toch de God, die in het diepst hart troont,

Nog niet verscheidde en licht me in ziele-pracht

Een eenzaam wachtvuur, rondom donkre nacht.

[p. 326]

Maart.

Houdt ge u zoo dom nu, gij stok-stijve boomen,

Die staat zoo stevig in den starren grond,

Of gij niet meer de stem der lucht verstondt

En nauw nog voelt den wind nu door u komen?

Terwijl als even maar zich onderwond

Die leven-wekkende adem aan te stroomen,

Die draagt en plooit Lent's slippen en haar zoomen,

In wat verrukken deedt ge uw hulde kond'

Daar ge u omlooverdet van top tot teenen,

't Van stemmen in u leefde, een licht krioel,

Terwijl ge in bloesmen-pracht u uit woudt weenen.

Hoe dan, mijn ziel, blijft gij te lang niet zwijgen?

Daar ik in u een lente ontwaken voel,

Die, als ze in zang oprees, deed de andre nijgen.

[p. 327]

Eere-dienst.

O durige eere-dienst van kleine plichten

Gepleegd naar 't levend voorschrift van den drang

Van mijn verlangend hart, waar dag niet lang,

Nacht veel te kort voor valt. Kon 'k in 't verrichten

Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten

Uw oogen zijn, mijn ziels-nood stijgt als zang

Van al-anzichtbre kooren, en uw wang

En heilge slaap veel heilige gezichten

Vervangt en dierder onder 't welfsel staat

Van mijn vervulde ziel dan in een kerk

Van steenen bouw bont beeld-werk en sieraad,

Maken elk daadjen tot zoo'n innig werk

Dat wat nu ach is schijn van vluchtige uren

Een hemel werd, die de eeuwen kon verduren.