De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 282]

Verzen van Willem Kloos.

Liefde.

O, Gij, de al-eenige onder allen blijkend,

Die rede en passie harmoníèuslijk paart,

En, als een storm van weelde breedlijk strijkend,

Majestueuslijk door mijn ziels-zijn vaart,

Om, plots in roes van eigen kracht bezwijkend,

Zoetlijk te dartlen weer, alsof daar waart

Een zoele zefier rond, die, speel-ziek wijkend,

Mijn ziel stil meê-lokt, wijl verlangend staart

Mijn oog in droomen naar Uw vlugge zwiering,

Totdat mijn armen-paar U teeder klemt....

O, neem Gij trotschlijk in Uw rijks-bestiering,

Wat nooit een ander sterfling heeft getemd....!

Gij hebt mij gansch, en hij, die nooit wou bukken,
Ligt voor U neder in een diep verrukken....!