De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 203]

Verzen van Willem Kloos.

Liefde.

O, laat mijn ziel zich aan u toonen, Teêre!

Voel, hoe mijn hand, die langs uw lokken gaat,

Wou, met een streeling, die in 't hart u slaat,

De wolk der weemoed van uw voorhoofd weren....!

Sla òp uw oogenpaar, dat stadig baadt

In vloed van tranen, Lief! Wàt kan u deren,
Nu daar, voor de eeuwigheid en zonder keeren,

De trouwe troost uws levens naast u staat?

O, laat dan alles om u heen zich wenden

Door het sterk-slingerend gewoel van 't Lot, -

Ik zal u vreugd op vreugd ontzettend zenden...!

En, schoon 'k een mensch maar ben, die vreugd nooit kende,
Een kind der smart, gevoedsterd in ellende,

Toch zal 'k u lieven als een gloênde God!

[p. 204]

XCVIII.

 

Uw schoonheid schijnt me als een dier stroom-najaden,

 

Die men in weemlende avond-scheemring ziet,

 

Wen alles om ons heen als droom vervliedt

 

En vormen zich niet laten zien, maar raden....

 

 

 

Zie, hoe ze in slank-gestrekt bewegen baden,

 

Nú vlak bij de' oever tusschen 't deinend riet,

 

Dán, hoe haar melancholisch zwieren schiet,

 

Geesten gelijkend, langs de vloeibre paden....

 

 

 

Maar, heerlijk Lief! uw lichaam wonderbaar

 

Lijkt mij te liggen, als een teeder-breede

 

Sluier van weelde, om uw ontzaglijk-waar

 

Ziels-zijn geweldig, dat, gevest op rede,

 

 

 

Heft het waarachtig-menschelijk gevoel

 

Op aller levensmachten hoogsten stoel!

[p. 205]

XCIX.

 

O, ik versmacht naar uw nabijheid, Lieve!

 

Gelijk de ontwakende aarde naar het licht

 

Der klare zon haar donkre wentling richt,

 

En schoon uw altijd weer herlezen brieven

 

 

 

Me in stil-mysterïeus genieten hieven

 

Boven mijn leven en zijn zwaar gewicht

 

Van dag-aan-dag gestreng vervulden plicht -

 

Toch wilde ik, dat ik, saam met u, mocht klieven

 

 

 

De hooge baren van het wildst geluk!

 

O, saam te lezen, wat de dichtren zingen,

 

Terwijl van tijd tot tijd, met zachten druk,

 

Mijn teedre vingeren uw handje vingen,

 

 

 

Totdat gij eindlijk riept: O, Lief! ik zwijg,

 

Daar 'k zóóveel liefde door één handdruk krijg....!