De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 201]

[De Nieuwe Gids. Jaargang 15. Deel 5]

Zee-gezichten. Door Jeanne Reyneke van Stuwe.

I.

Bleek-scheemrend langs den verren hemel dreven

Week-gele wolken voort; de laatste blinking

Der zon verscheen, vóór de algeheele zinking

In goudgen gloed, die 't ruim ging over-zweven.

Hel vlamde, na die felle licht-indrinking,

De lucht nog éénmaal op, tot teeder bleven
De gele tinten met haar saam-geweven.

En lieflijk was de smeltende overklinking

Van 't wind-geween door 't rustig zee-geruisch...

Kalm-monotoon, met vredig golf-gebruis,

Lag zich de zee zacht-deinend te bewegen...

Breed-effnend strekte 't vlakke strand zich uit.

't Lag roerloos-stil, als luistrend naar 't geluid

Der zee, waarvoor àl andre stemmen zwegen,...

[p. 202]

II.

Ik stond voor zee in sombren, donkren nacht,

Toen in het holle zwerk de sterren blonken,
Als tusschen bergen felle krater-vonken,

Waar soms een storm-vlaag laaien brand in bracht.

Door golf-geloei werd machtig over-klonken

De hevig-aangezwollen winde-klacht.

De golven vochten, die in brute kracht

Opdondrend stormden en weer wrokkend zonken.

Toch klommen zij en bouwden hooge tronen

Op 't voor-na-voor veroverd, eindloos graf,

Om zich in àl hun majesteit te toonen.

Het strand lag stil en wachtte in ootmoed af

Het dreigend heir dier duizenden demonen,

Lijdzaam en roerloos, door zijn onmacht laf....