De Nieuwe Gids. Jaargang 15

[p. 139]

October door H.J. Boeken.

O luchten-goud, o groen van 't woud, o verwen,

Die, in een laatste opglooriing over de aard,

Van al het schoonst des zomers, lang gegaard,

Een tooi hem tooverdet, tot zacht versterven,

Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waart,

Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?

Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart,

Bij wat mij Een', van ver nog, liet verwerven:

Den donkren blik, mij volgend overal,

Maar lichter toch dan 't goud op gouden blaren;

Erinnering aan zachter haren val,

Verdoffend de' inn'gen glans op bruine blaren.

Natuur verschoot in haar al-teersten pracht
Bij teêrheid, die me uit ziel vol liefde wacht.