De Nieuwe Gids. Jaargang 14

[p. 181]

Verzen van Frans Bastiaanse.

I.
Zomeravond.

Wanneer de kleuren in de lucht verschieten
Is 't scheem'ren vredig zonder 't licht der lamp,
Zie: in de verte stijgt een blanke damp
Uit kalme landen, onbewogen vlieten.

Grazende koeien strijken met getamp
Van koop'ren klokken langs gepluimde rieten
En paarden, na den arbeid in den kamp
Loopen nog laat een versch maal te genieten...

Nu kan mijn ziel weer keeren in zich zelve
En rustig wezen als dit vredig buiten-
Uitzicht dat onbewust ter ruste gaat.

De starren rijzen aan het luchtgewelf en
Een nachtegaal begint al zacht te fluiten
De lucht wordt killer... en het uur is laat.

[p. 182]

II.
Liedje.

Ik zou niet graag
Alleen vandaag
Door hoven gaan van loveren schoone,
Als ik niet kon
De lucht, de zon
En waar zij óp schijnt aan U toonen.

Hoe licht de schijn
Der zonne rein
Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde
Maar wat zou mij
Dit hooggetij
Der schoonheid zijn, zoo gij 't niet deelde?

Want úw gelaat
In schoonheid gaat
Der wereld schoon zóó zeer te boven
Waar dat niet is
Blijft droefenis
Op 't blauw der lucht, op 't groen der hoven.

[p. 183]

III.
Grijs.

Als 't Beeld eens Ridders op zijn sarkophaag
De stof bewakend, waar zijn Ziel in stak
Zijn blikken houdt gevestigd, eeuwig strak
Naar 't Zwaard, dat aan zijn voeten ligt, omlaag:

- Geen zonnestraal dier lippen starheid brak
Tot glimlach open, maar ook geen geklaag
Van stormen, die de kathedraal bij vlaag
Na vlaag doen huilen fronst zijn voorhoofd-vlak -

Zoo lag ik met gezonken oogleên stil,
Dagen na dagen, onverschillig beeld,
Mij vaag herinn'rend een vergaan Verleên,

Ik ben niet blijde, ik ben niet droef, ik wil
Alleen de Zonne-spin die mij verveelt
Niet langer langs mijn oogleên voelen treên.

[p. 184]

IV.
Nacht.

Donkre wateren drijven
Langs goud-gele zoomen
Donkre wateren zwijgend blijven
Stil staan als in droomen.

Witte zwanen zwemmen
Langs d'ontblaârde lanen
Gele en roode bladeren zwemmen
Langs de witte zwanen...

Donkre schuiten varen
Alles duistert buiten
Langs de zwanen door de blaren
Varen donkre schuiten..

Zwarte wateren drijven
Langs goud-gele zoomen
Op de kant staan oude boomen
Die daar altijd blijven.

[p. 185]

V.
Regen.

Kille regen ruizelt stille

Over 't bleekend zomer-loover,

Morgen drijft de zomer over,

Daar het Najaar nader-toog.

Ik zou wel berustend willen

Lichteloozen dag verduren

Als uw hoofd maar enkele uren

Zich tot mijnen schouder boog.

Maar ik zag de nacht-getijen

Veler jaren gaan en komen

Zonder dat gij van mijn droomen

Maakte uw leven deelgenoot;

En ik hoor de regen schreien

Door de twijgen, triestig liedje

Bij dit menschelijk verdrietje

Dat zoo klein is... en zoo groot.