Nieu Aemstelredams Liedboek

Op de wijse, Ghy praet my veel van cussen.

HElpt my met luste singhen
Wat leven dat hy voert,
Die juyst voor alle dinghen
Nae moye Meyskens loert.

Die dach en sal niet comen

Zijn slapen is ghedaen
Dit doen zijn soete droomen
Die met zijn rust vergaen.

Die son en mach niet rijsen

Of hy is al ghecliet,
Hy nutticht dranck noch spijsen
Voor hy die liefste siet.

Hy loert en lonckt op't strate,

Elck merckt zijn wesen soet,
Hy houdt noch reghel noch mate
Maer loopt zijn lief te moet.

Heeft sy gheen lust in't wercken

Spaceert sy by den dijck,
Of gaet sy eens ter Kercken
Dit weet hy al ghelijck.

Hy eet noch drinckt met lusten,

Hy staet als op der jacht,
Zijn hert en can niet rusten
Liefd' quelt hem dach en nacht.

Hy dwaelt achter een vuere

Tot aen den avondt laet,
Comt sy dan in de duere
Sy crijcht een soete praet.

Soo hy een ander minnaer vindt

By zijn Joncvroutgen staen,
Van rou en vrees zijn hart begint
Als een vuyl ey te slaen.

Maer als het huys ghesloten is

Soo is hy sonder rust,
Die met dit sop begoten is,
Zijn hongher selden blust.

Hy blijft in wint en reghen

Tot dat die nacht passeert,
Maer t'is noch niet te deghen
Als hy dan t'huyswaert keert.

Soo hy begint te slapen

Sy is in zijn ghesicht,

[fol. 125]

 

Meent hy dan vreucht te rapen

 

Soo valt zijn turf te licht.

 

Die rust wijckt wt zijn ooghen,

 

Hy tast met claer bescheyt

 

Door desen droom bedrooghen

 

Noch, nae die jongste Meyt.

 

Dan dit zijn fantasijen

 

Die met dit ongheval

 

Den Prins altijdt bestrijen

 

Dus blijft hy even mal.