Nieu Aemstelredams Liedboek

Een Amoureus Liedeken.

HOe soude hy hem verblijden
Die altijdt leeft in teghenspoet,
Onschuldich veel moet lijden,
Door nijdicheyt verwoet,
Die als vergiffelijck fenijn
De minnaers doen onrecht met pijnen swaer
Waer door eylaes ick heel verdwijn
Als snee op't velt door Sonnen schijn,
Ende moet derven haer, Mijn lief eerbaer.

Als andere minnaren, Met haer vriendinnen reyn,

In vrolijcheyt vergaren,
Soo vinde ick my alleyn
Bedroeft alst Tortelduyfken siet,
Dat van zijn gaeyken is berooft vol rou,
D'ellendicheyt en swaer vedriet
Waer door certeyn my onrecht gheschiet,

[fol. 79]

 

Nochtans blijf ic getrou, Mijn lief en vrou.

 

Och oft den tijdt wilde gheven

 

Dat ick met mijn Lief delicaet,

 

Mocht sterven ofte leven,

 

Ick wenschte mijn daghen gheen beter daet

 

Dan eendrachtighe liefde en vreedsaemheyt

 

Sou men by ons vinden altijdt met vreucht

 

Maer haet en nijt ons beyden scheyt,

 

Waer door ghy my veel drucx bereyt,

 

En mijn jonghe jeucht, doet ongheneucht.

 

Och edel Princesse schoone,

 

Aenmerckt doch met verstant

 

Hoe v liefde ydoone, In mijn harte is geplant

 

Ick bids v lief, gheeft my gheen schult,

 

Dat ick dus langhe blijf absent,

 

Ick hoep' den tijdt wort haest vervult,

 

Soo dat ghy my ghetrou vinden sult,

 

Dus laet liefde jent, Van my niet nemen ent.