Nephtunis Zee-wagen

De eerste Carileen.

Stem: Nova.

CArileen,
Ey wilt u niet verschuylen,
In het diepste van het Woudt:
Maer hoort mijn Nimphje hoort,
Ey! maer een woordt
Van Cloris,
Waer op dat ghy u vast vertrouwt,
Segh waer heen?
En vreest ghy niet de Kuylen,
Daer de Nimphe schakers zijn?
Dat Satierlijck gebroet,
Dat geyle goet,
Sy schenden so menig soete Nimphelijn;
Dus Harderesse, keert terwijlje meught,
Weest geen moordresse, van u eygen jeugt:
Maer siet, ’t verdriet
’t Geen u ghenaeckt: En keert,
Eer ghy leert,
Hoe de Satyrs schaeckingh smaeckt.

Nu ’t geviel

Ghy mocht eens los ontkomen,
Dese Splittekootjes list,
Door loop of snelle vlucht,
Of naer gesucht,
En dat ghy het bosjes nare wegen wist,
Ach mijn ziel! de tacken van de Boomen,
Met haer swaer neer-buygend’ lof,
Daer raeckte dan mijn hert,

[p. 46]

 

U Hayr verwert,

 

Wie sou daer mijn lief, mijn Engel helpen of?

 

Tygers nog leeuwen, beeren wreet en stout

 

Die door haer schreeuwen, dreunen doen het wout

 

Dat lilt // en trilt

 

Van bangigheen, wie sagh

 

U geklagh, dan lieve Carileen?

 

Kom, ey kom,

 

En wilt u wreetheyt buygen

 

Al mijn Schaepjens schenck ick u,

 

Mijn Huysingh en mijn Stal,

 

Mijn al en al,

 

Hoe moogt gy Nimphjen noch langer wesen schu

 

Keert weerom mijn Staf die sal getuygen

 

Hoe u Cloris trou bemint,

 

Wanneer u lieve woort

 

Sal komen voort,

 

En datmen ons zieltjes t’saem in d’Echte bint

 

Als hy sal drucken,

 

Lipjes ende Mondt,

 

Als hy sal plucken

 

d’Oorsaeck van sijn wondt:

 

Ick weet, met leet

 

Ghy seggen soudt, wat mocht, onbedocht

 

Ick vluchten dus in ’t Wout.

 

Ach sy keert,

 

Nu is mijn Staf bepeerelt:

 

Cloris loopt u Lief te moet,

 

Mijn hertje wordt verheught,

 

En springht van vreught;

 

Mijn Zieltje gevoelt het aldersoetste soet.

 

Nu braveert mijn min de gantsche werelt

 

Iae den Hemel lacht my toe!

 

Mijn soete Carileen, Mijn eenigst’ een,

 

Ik weet nau wat ik van grote blijdschap doe;

 

Laet ick u Lipjes,

 

Aengename Maeght,

 

Drucken haer Tipjes

 

Nu ’t de Goon behaeght:

 

En ghy, doet vry, Al wat u lust,

 

Ghy moet, Nu soo soet,

 

Van Cloris sijn gekust.

[p. 47]

 

Zuyde Windt

 

Komt met u zwoele aessem,

 

Aura, ey! komt met u koelt;

 

Want uyt mijn Liefjes licht,

 

En Aengesicht

 

Een Beeckje van zweet en heete tranen spoelt

 

Harders kindt,

 

U Hertje snackt naer Aesem,

 

Rust hier onder ’t geurigh blos:

 

Hoe zwoeght u lieve borst,

 

Ach! dat ick dorst,

 

‘k Ontreeg u mijn lief tot aende middel los

 

Rust op de Kruytjes,

 

Of in Cloris schoot,

 

Strengelt u Tuytjes

 

Nu met Roosjes Root,

 

Op dat, geen blat, U kranselijn omvlecht

 

Voor in d’Echt,

 

Ghy Cloris bruydt sult zijn.