Nephtunis Zee-wagen

[Nu is al mijn smert gedaen]

Voys: Bell' Iris.

NU is al mijn smert gedaen,
Wijl dat haer bevalligh ooghjes
Rechte pijl en minne-boogjes,
My soo vriend'lijck loncken aen,
'k Set nu al het angstigh vreesen,
En misgenoegen aen een kant,

[p. 45]

 

Wijl ick sie bemint te wesen,

 

Van mijn schoone Amarant.

 

Onse wedersijdse gloet,

 

En de kuyssche Minne-kusjes,

 

t'Saem gemenght met soo veel lusjes,

 

Dat ons Zieltjes vreught aen doet,

 

Hout ons vaeck soo opgetogen,

 

Met de lipjes tegen een,

 

Dat wy wenschen soo te mogen

 

Varen na den Hemel heen.