[Neerlandica extra Muros - najaar 1982]
In memoriam
Op 20 maart 1982 overleed volkomen onverwachts onze oud-collega Kees de Graaf. Hij is maar 46 jaar oud geworden.
Kees de Graaf werd in 1960 ‘lecturer’ bij de Nederlandse afdeling van de Universiteit van Melbourne. Hij heeft daar tien jaar gewerkt, is er getrouwd en heeft er vier kinderen gekregen. In die tien jaar heb ik hem leren kennen als een buitengewoon hartelijke en hulpvaardige collega, die niet alleen collega bleef maar een van mijn beste vrienden is geworden. In 1970 werd hij benoemd tot wetenschappelijk medewerker bij de Vakgroep Nederlandse Letterkunde van de Rijksuniversiteit te Groningen. In Melbourne al was hij zich steeds meer gaan interesseren voor de middelnederlandse literatuur en die belangstelling heeft hij in Groningen met veel succes verder kunnen ontwikkelen. Het hoogtepunt van zijn wetenschappelijke loopbaan kwam in september 1980 toen hij in Utrecht promoveerde op een proefschrift over de middelnederlandse Flandrijs.
Kees de Graaf was zeker geen wereldvreemde kamergeleerde en de organisaties die op zijn steun mochten rekenen, zijn haast teveel om op te noemen. In zijn Melbournse jaren was hij al gauw betrokken bij de beweging die gelijkberechtiging voor de Australische ‘aborigines’ probeerde te verkrijgen, en samen met zijn vrouw Judy heeft hij veel tijd gegeven aan het doofstommenonderwijs. Dat laatste is hij in Groningen blijven doen, in combinatie met een actieve rol in de studentenbeweging, de politiek en de jazzmuziek. Hij deed al deze dingen met dezelfde energie, dezelfde openheid, eerlijkheid en trouw waarmee hij alles deed.
Niemand van zijn vrienden zal hem ooit kunnen vergeten. R.P. Meijer
Auteursrechtelijk beschermd