Neerlandica extra Muros. Jaargang 1981

[p. 30]

Van de IVN

Onderscheidingen. Moesten we dit nummer beginnen met drie In Memoriam-artikelen, er is in de persoonlijke sfeer ook vreugdevol nieuws. Niet minder dan zes personen uit onze kring ontvingen in de afgelopen maanden een onderscheiding, die zij ongetwijfeld (mede) te danken hadden aan hun werk ten behoeve van de verspreiding van de Nederlandse taal en cultuur buiten het Nederlandse taalgebied. Als ik zeg: ‘onze kring’ is de cirkel wat ruim getrokken, maar waarom ook niet? Het gaat om zes personen waarvan twee gewone en twee buitengewone leden van de IVN, en twee belangstellende buitenstaanders; anders ingedeeld: vijf docenten extra muros en één publicist; nog anders ingedeeld: één dame en vijf heren. De protocollaire volgorde schept dus problemen, vandaar dat voor de alfabetische ordening gekozen is. De enige dame in het gezelschap komt dan vanzelf op de eerste plaats, want dat is

mevrouw drs. G. van der Burgt, docente aan de Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität in Bonn, die bij de ‘lintjesregen’ op 30 april 1981 benoemd werd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zij doceert sinds 1960 Nederlands in de Bondsrepubliek, wat voor extramurale begrippen op zichzelf al een indrukwekkende staat van dienst mag heten;

H. Combecher is op twee manieren collega van mevrouw Van der Burgt: als docent in het Duitse taalgebied èn als ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij ontving zijn onderscheiding op 19 maart jl. Zijn activiteiten zijn ‘grensoverschrijdend’ van aard: wonend in Kerkrade doceert hij al vele jaren Nederlands in het middelbaar onderwijs in Herzogenrath;

Jozef Deleu is bij onze lezers welbekend als de redacteur van de tijdschriften Ons Erfdeel en Septentrion. Hij ontving in deze laatste hoedanigheid op 18 maart jl. de Descartes Prijs van de vereniging ‘France-Hollande’, waarvan de medaille hem te Parijs werd uitgereikt door mevrouw Louise Weiss, lid en eerste voorzitter van het Europees Parlement;

dr. H.J. Leloux is even grensoverschrijdend bezig als de heer Combecher. Hij is leraar Duits in Arnhem en leraar Nederlands aan de Volksuniversiteit in Wesel. Bovendien heeft hij een examen Nederlands voor Duitstaligen ontwikkeld. Hem werd door Gedeputeerde Staten van Gelderland de Alfred Mozer-prijs toegekend, ingesteld ter nagedachtenis aan de ‘Gelderse Europeaan’ Alfred Mozer;

professor dr. R.P. Meijer werd op 30 april jl. benoemd tot officier in de Orde van Oranje Nassau. De heer Meijer begon zijn carrière in de buitenlandse neerlandistiek aan de universiteit van Melbourne, is sinds 1971 hoogleraar aan de universiteit van Londen, Bedford College, sinds 1973 ondervoorzitter van de IVN en redacteur van dit tijdschrift;

professor dr. H. Schultink verkreeg op 28 april jl. de onderscheiding van officier in de Kroonorde van België. Zijn verdiensten liggen op velerlei terrein, ook waar het de betrekkingen tussen België en Nederland betreft, maar het feit dat hij in een al wat grijs verleden docent Nederlands aan de universiteit van Kopenhagen was en korter geleden Nederlands voorzitter van de Belgisch-Nederlandse Subcommissie voor de neerlandistiek in

[p. 31]

het buitenland, zullen zeker tot deze benoeming hebben bijgedragen.

Voor zover dat niet al eerder gebeurd is, wens ik deze zes personen namens bestuur en leden van de IVN van harte geluk met hun onderscheidingen. Overzien we het gezelschap nog eenmaal, dan zien we dat de ‘uitstraling’ ervan ten opzichte van het Nederlandse taalgebied precies een cirkel beschrijft. De activiteiten van het zestal richten zich immers vooral op het Duitse, Franse, Engelse en Scandinavische taalgebied. ‘Onze kring’ is dus gesloten; mooier kan het niet.

(jdr)

Nieuwe secretaris. Zoals in NEM-36, blz. 1, vermeld werd, heeft mevrouw H. Moolenburgh-Ekkel per 1 maart 1981 haar IVN-functies neergelegd. Wij konden in hetzelfde nummer vermelden, dat zij als administratief medewerkster van de IVN werd opgevolgd door mevrouw J.M. Spoelder-Kristel, maar in haar opvolging als secretaris van het bestuur en redactielid van NEM was toen nog niet voorzien. Iemand voor deze functies vinden was niet zo gemakkelijk. Bestuursleden van de IVN zoeken we bij voorkeur in de kring van personen die ervaring hebben opgedaan met de neerlandistiek in het buitenland, en die kring is niet zo heel groot. Bovendien hebben degenen die in aanmerking komen, het meestal druk genoeg met beroepsbezigheden en nevenfuncties, en met name het secretariaat van de IVN is bepaald geen sinecure.

Het doet ons daarom veel genoegen te kunnen berichten, dat we de heer drs. H.J. Boukema bereid gevonden hebben secretaris van de IVN te worden. De heer Boukema was van 1974 tot 1980 docent Nederlands aan de Universitas Indonesia in Jakarta. Daarna was hij enige tijd werkzaam op de Directie Internationale Betrekkingen van het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen, zodat hij de neerlandistiek extra muros vanuit verschillende gezichtshoeken heeft leren kennen. Momenteel is hij verbonden aan het Christelijk Pedagogisch Studiecentrum in Hoevelaken, Nederland.

Omdat de statuten van de IVN voorschrijven dat het bestuur zelf door coöptatie in tussentijdse vacatures voorziet, was raadpleging van de leden niet noodzakelijk. Nadat het bestuur akkoord gegaan was met de benoeming van de heer Boukema, is hij op 10 juli 1981 officiëel in functie getreden. In feite was hij al eerder met zijn IVN-werk begonnen. Hij woonde een vergadering van het dagelijks bestuur bij en een bespreking over NEM met uitgever Coutinho. Ook nam hij deel aan de werkzaamheden ter voorbereiding van het Achtste Colloquium Neerlandicum. Sommige lezers van dit blad zullen zijn naam al aangetroffen hebben (nog als ‘abactis designatus’) onder een brief die zij in verband hiermee ontvingen.

Behalve secretaris van het bestuur zal de heer Boukema - geheel volgens de IVN-traditie - ook redactielid van NEM zijn. In beide functies zij hem veel succes, als het nodig is sterkte, en als het kan arbeidsvreugde gewenst.

(jdr)

Achtste Colloquium Neerlandicum. Als dit nummer van NEM verschijnt, ligt het Achtste Colloquium in een niet meer zo ver verschiet. In het voorjaarsnummer ontbrak de plaatsruimte voor informatie over het colloquium, hoe-

[p. 32]

wel de voorbereidingen in die tijd natuurlijk al begonnen waren. Inmiddels hebben de docenten extra muros en de buitengewone leden van de IVN al geruime tijd de nodige inlichtingen in hun bezit, maar voor de andere lezers van dit blad volgt hier een en ander over deze driejaarlijkse bijeenkomst.

Het Achtste Colloquium wordt van 30 augustus tot 4 september 1982 in Leuven gehouden. De oudste universiteit van de Nederlanden zal ditmaal dus de colloquiumgangers ontvangen.

We hebben goede hoop dat dit colloquium noch kwalitatief, noch kwantitatief, noch wat de voorzieningen voor de deelnemers betreft, zal onderdoen voor zijn voorgangers. Maar enige voorzichtigheid is hierbij wel geboden: op het moment waarop deze regels geschreven worden, is de begroting nog niet opgesteld, laat staan goedgekeurd door de betrokken ministeries, en we leven nu eenmaal in een tijd van bezuinigingen.

Uiteraard komen weer taal, letterkunde, cultuur en didactiek aan bod. Het feit dat we in België bijeenkomen was de aanleiding om de taalsituatie in dat land in het programma op te nemen. Verder zal er aandacht besteed worden aan de vertaling van Nederlands literair werk, de Vlaamse film en leerboeken Nederlands als vreemde taal.

Een belangrijk onderdeel van het programma vormt een forumgesprek over het algemene thema ‘Inhoud en vorm van de neerlandistiek buiten België en Nederland’. Tweemaal drie docenten uit verschillende landen zullen met elkaar en met het publiek discussiëren over aan hen voorgelegde vragen. Uit de reacties op het Zevende Colloquium is gebleken, dat de daar geïntroduceerde formule van het forumgesprek goed ontvangen is, al beantwoordde de praktijk niet helemaal aan de verwachtingen en de bedoelingen van de organisatoren. Door een zorgvuldige voorbereiding zullen we proberen ditmaal werkelijk tot een brede en diepgaande uitwisseling van gedachten te komen.

Verder is door de invoeging van een dagexcursie getracht het programma wat minder zwaar te maken dan in het verleden meestal het geval was, waarmee we tegemoet willen komen aan een vaak geuite wens. Bovendien kan iedere deelnemer deze vrije dag op een andere manier nuttig besteden, zonder daarvoor een wezenlijk programma-onderdeel op te offeren.

We hopen dat er weer vele docenten extra muros en andere belangstellenden naar het colloquium zullen komen.

(jdr)