Opinie
Frans Crols
De kartonnen koningen kantelen
Intellectueel is een sappig en heerlijk woord. Een intellectueel maakt deel uit van een intellocratie en daarin is het goed toeven: in de huiskring van de intellocraat wordt gekeken naar Canvas, geluisterd naar Klara, gelezen in De Morgen of Humo. En ver is men van al wie zich verlustigt in Goedele, Familie, Thuis en Big Brother. Onder intellectuelen was het, zeker in Vlaanderen, tot voor kort ‘megatof’. Iedereen dacht politiek correct. Wie zo niet dacht, bestond niet, verdiende verdelging. De malcontent werd dood gezwegen; hem werd het publicatierecht ontnomen; hij vond geen uitgever; een professoraat of een mediabaan werd hem geweigerd.
De heren en dames intellectuelen ankeren sinds mei '68 gemoedelijk en exclusief ter linkerzijde. Simpel. Een rechtse intellectueel is een contradictie, kan niet bestaan, heeft niks te vertellen. Johan Huizinga, Leo Strauss, C.S. Lewis, Ludwig Witgenstein, Roger Scruton, Andreas Kinneging, Theodore Dalrymple, om slechts enkele behoudende, rechtse mensen op te sommen, missen in de ogen van de politiek correcten geloofsbrieven. Evenzeer als de mindere goden Pim Fortuyn, Martin Bosma en recente bekeerlingen van links naar, ja, naar wat (een tasten en zoeken naar een nieuw evenwichtspunt?): Jean-Pierre Rondas, Wim van Rooy, Benno Barnard, Siegfried Bracke en we vergeten er nog een aantal. Het beekje van progressieve kameleons die rechts, centrum, conservatief vervellen, wordt een riviertje en vervolgens een stroompje. Vlaanderen en Nederland incorporeren een Europese trend: de klonen van Tilo Sarrazin en zijn Deutschland schafft sich ab schieten wakker.
Het front van mei '68 en de bedillers van wat men in Vlaanderen móét denken, is gebroken. Laten we dat als decorstuk plaatsen bij het initiatief van de ‘very usual suspects’ om een petitieactie in Vlaanderen te starten met de slogan Solidariteit maakt een cultuur groot. Mooie stelling die hier concreet een vehikel is van de laatste carré van mei '68'ers in Vlaanderen om de unitaire Jan Klaassen en Katrijn op te voeren. Een poppenspel. Vlaamse identiteit is superfout, Belgische identiteit is superlekker. Een identiteitsdiscours is schandelijk, aldus de solidairen. De associatie tussen een naar verzelfstandiging strevende Vlaamse burger en de verzieking van de ophemeling van de volksaard is echter dermate grof, dat een tegenstem amper hoeft. De solidairen gaan hun gang maar. Een Geert Wilders en een Filip De Winter zouden niet bestaan zonder het nuffige discours van de heren en dames van stand van links.
Noot van de redactie
Dit opiniestuk is een reactie op de internetpetitie Solidariteit maakt een cultuur groot (http://www.ipetitions.com/petition/solidariteit-maakt-een-cultuur-groot/). Frans Crols heeft de column in eigen naam geschreven.
Auteursrechtelijk beschermd