Muziek
Paul Spapens
Samenzangevenement groot cultureel succes aan weerskanten van de grens
Vlaanderen zingt mee en Nederland haakt in
Op bezoek bij zijn zwager in Antwerpen zei die tegen Jan Melis: ‘Jan, ik weet nog iets leuks voor jou.’ Hij troonde de Tilburger mee naar Antwerpen Zingt, een samenzangevenement waaraan in 2009 op de Gedempte Zuiderdokken 45.000 mensen meededen. De indruk die het evenement op hem maakte, deed Jan Melis besluiten om het in zijn woonplaats Tilburg te introduceren. Het was de eerste keer dat het van oorsprong Vlaamse concept van massale samenzang de grens overstak. Tilburg Zingt werd in 2004 voor de eerste keer georganiseerd. In 2009 waren er tien Nederlandse plaatsen en 41 in Vlaanderen waar vele tienduizenden mensen uit hun dak gingen aan de hand van een Antwerpse uitvinding, die inmiddels een vorm van culturele export is geworden.
Het concept van Vlaanderen Zingt/Nederland Zingt Mee is een toonbeeld van eenvoud. Jong en oud komen bij elkaar op een plein. Ze krijgen een krantje met een stuk of vijftig populaire liedjes in de handen gedrukt. Dat kunnen zowel Nederlandstalige als anderstalige liedjes zijn, met een voorkeur voor Engels, Frans en Duits omdat de meeste mensen die talen wel mee kunnen zingen. Op een podium staan ettelijke tientallen voorzingers. De functie van de zangers op het podium is niet meer dan dat een meezinger een punt moet hebben waarnaar hij kan kijken. Zomaar wat ‘in de rondte’ meezingen werkt niet. Het meezingen wordt verder vergemakkelijkt doordat van de liedjes karaokeversies via de luidsprekers ten gehore worden gebracht. ‘De eenvoud van het concept is een van de oorzaken van het gigantische succes’, meent Marc dHollander uit Merksem.
Mark dHollander, een gewezen diskjockey bij Radio Noordzee, is van meet af aan betrokken bij Antwerpen Zingt en hij is mede-exploitant van Vlaanderen Zingt, de organisatie die het concept steeds verder in België en Nederland uitvent. Het is de bedoeling om dit jaar voor de eerste keer buiten Vlaanderen te gaan: in Brussel staat een tweetalig Brussel Zingt op de nominatie en daarnaast maken in 2010 vermoedelijk twee Waalse plaatsen kennis met het van oorsprong Vlaamse fenomeen. Dat het ook in Nederland en mogelijk in Wallonië aanslaat, is volgens Marc dHollander niet alleen te danken aan de eenvoud, maar ook aan het plezier dat mensen beleven aan samenzang. ‘Dat geeft een gevoel van blijdschap en geluk’, definieert Marc dHollander. Hij noemt verder het feit dat mensen nooit meer zingen, in tegenstelling tot vroeger, toen zingen onder het werk, te voet op weg naar werk, kerk of school, in de keuken aan de afwas een heel normaal tijdverdrijf was. Mensen zijn ook bang om te zingen, meent de Vlaming.
‘De zangtraditie is weg.’ Een andere factor van betekenis is naar zijn zeggen het sociale: wat is er nou mooier dan dat alle rangen en standen en alle leeftijden bij elkaar komen en samen ongecompliceerd bekende liedjes zingen. En met een goed glas bier in de hand.
De oorsprong van wat je de herontdekking van de geneugten van samenzang zou kunnen noemen, moet worden gezocht in de jaren 80 in Antwerpen. We schrijven 1982, het einde van de Falklandoorlog. Bezoekers van het café De Boer van Tienen
Tilburg zingt, foto Jan Stadt / Pix4Profs