Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 112

België, waarheen?
Els Ruijsendaal

Het tijdschrift Christen Democratische Verkenningen (CDV) van het CDA presenteerde onlangs in het Haagse perscentrum Nieuwspoort een speciaal Belgiënummer. Redenen om dat te doen waren er te over: de interne problematiek in België vraagt om kundige analyses, de verlenging van het Benelux-verdrag stond voor de deur (inmiddels ondertekend, zie elders in Kroniek) en de Strategienota Nederland van de Vlaamse regering lag daar, vooralsnog zonder merkbaar antwoord vauit het Noorden, zoals ook op 22 juni in de Nederlandse tv-rubriek Buitenhof in een gesprek met minister-president Kris Peeters nog eens werd geconstateerd. Het werd een rijke aflevering, die in dit nummer wordt besproken (zie Recensies).

Het eerste exemplaar werd door CDV-gastredacteur Paul van Velthoven aangeboden aan de ambassadeur van België in Nederland, de heer Luc Carbonez. Aanwezig waren als nauw betrokkenen bij deze materie, behalve de pers en medewerkers aan dit Lentenummer, onder meer Tweede-Kamerlid Jan Schinkelshoek, Axel Buyse (vertegenwoordiger van de Vlaamse regering in Nederland), verschillende christendemocraten uit Noord en Zuid, en vertegenwoordigers van het middenveld, zoals het Comité Buitenlands Cultureel Beleid, dat zich via de verschillende aanwezigen vertegenwoordigd mocht heten.

Jan Schinkelshoek maakt als CDA-Tweede-Kamerlid deel uit van de Delegatie naar de Raadgevende Interparlementaire Beneluxraad - en daarnaast van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, én van de Interparlementaire Commissie van de Taalunie - en hij was daarmee natuurlijk de meest aangewezen persoon om een Belgiënummer van het orgaan van het CDA in te leiden. Als bepleiter van een cultureel bondgenootschap, zoals door het Comité Buitenlands Cultureel Beleid wordt voorgestaan, deed hij dat graag, maar wel met de nodige zorgen over de afgewendheid van Den Haag tegenover verschillende noden en initiatieven van Vlaanderen. Met vreugde begroette hij dan ook dit Belgiënummer, waaraan hij zelf ook een bijdrage had geleverd. Waarom dit nummer? Het is ontstaan uit grote betrokkenheid, uit nieuwsgierigheid naar de middelen en mogelijkheden om de afstand tussen Noord en Zuid te overbruggen. Dat had naar zijn idee minder te maken met oude dromen nieuw leven inblazen dan wel met het huidige werelddorp, waarin scheidslijnen als die tussen Noord en Zuid niet meer passen en schadelijk zijn voor onze positie in Europa en de wereld.

Namens de kernredactie stelde mevrouw Isabelle Dupré, directeur van Ceder, de studiedienst van de Vlaamse evenknie CD&V, het nieuwe lentenummer voor aan de aanwezigen, waaraan ook de Vlaamse minister-president Kris Peeters heeft meegewerkt. België staat nu in de belangstelling in Nederland, kon zij constateren, maar helaas voornamelijk in de zorgelijke zin. Men kaart nu zelfs vrank en vrij het debat aan of ‘het einde van België’ nabij is. En ‘of iemand dat eigenlijk nog wel erg vindt’. Maar gelukkig ook met de nuance dat er dan wel een oplossing voor Brussel moet zijn.’

[p. 15]

‘Zelfs de uiteindelijke vorming van de federale Regering eind maart 2008 onder leiding van onze Vlaamse christendemocratische eerste minister Yves Leterme heeft de Nederlandse interesse voor het Belgische lot, maar ook de scepsis niet weggenomen. Integendeel. Deze kleine bloemlezing alleen maar om aan te geven dat ik samen met het andere Belgische gastredactielid, prof. dr. J. De Groof, de CDA-redactie van Christen Democratische Verkenningen alleen maar kan feliciteren met de keuze van het onderwerp en de bereidheid om wat dieper te graven in de Belgische facts, figures, context and feelings. Ook om ruimer te kijken dan naar het institutionele alleen, met als opzet het wederzijdse begrip te vergroten. [...] Zo hopen wij duidelijk te hebben gemaakt dat voor de Vlaamse Christendemocraten het einde van België geen optie is. Zoals ook aangegeven in verschillende bijdragen kiezen wij voor het confederale model, waarbij het zwaartepunt van de bevoegdheden ligt bij de deelstaten en we samen beslissen wat wij het beste op het federale niveau samen kunnen doen.’ Het is volgens Dupré vrij vertaald ‘de kern van onze subsidiariteitsgedachte in een institutionele context van gelaagd bestuur’.

Aldus hier letterlijk aangehaald de extra noot bij de bundel vanuit het CD&V, die alvast wat misverstanden wegnam over de houding van de partij zoals die in de pers is weergegeven.

Achter Dupré zaten inmiddels de Belgische ambassadeur in Nederland, de heer Luc Carbonez, en CDV-hoofdredacteur Paul van Velthoven, die de bundel aan de ambassadeur zou overhandigen. In zijn begeleidend woord daarbij legde hij grote nadruk op de noodzaak dat het Nederlandse publiek goed op de hoogte gesteld moet worden van de achtergronden van de Belgische situatie.

Ambassadeur Luc Carbonez feliciteerde hoofdredacteur en coauteurs met deze bundel. Hij komt op een goed moment. Er is veel belangstelling voor het gebeuren in België; de ambassadeur reist het land door om overal de politieke situatie in België uit te leggen. Deze ervaring leerde de ambassadeur dat Nederland heel positief staat tegenover België en Vlaanderen en Wallonië. Hij vond dan ook dat wij in onze eigenheid naar de ander moesten kijken en leren.

De pers stelde vervolgens verschillende vragen en daarmee was een gemoedelijke presentatie van vrienden onderling voorbij.

Belgisch ambassadeur Luc Carbonez toont de bundel, die hem zojuist door Paul van Velthoven is overhandigd.
fotografie: Jos van Leeuwen