Neerlandia. Jaargang 103

[p. 26]

ANV-nieuws

Het ANV-nieuws werd samengesteld door Els Ruijsendaal en Jef Valkeniers

ANV-Kaapstad

Dr. Els Ruijsendaal, lid van het ANV-hoofdbestuur, reisde vorig jaar naar Zuid-Afrika om er de viering van het 90-jarig bestaan van de ANV-afdeling Kaapstad mee te maken. Het was een uitstekende gelegenheid om de banden weer wat nauwer aan te halen. U hoort er later meer over. We publiceren alvast een paar belangrijke fragmenten uit de toespraak die ze aldaar namens het bestuur hield. ‘Als nu de vraag komt wat wij samen kunnen doen in deze tijd na de apartheid, in de wetenschap bovendien dat men zonder verleden niet kan leven, maar dat dat leven wèl plaatsvindt in heden en toekomst, met de omstandigheden en inzichten van ondergane ervaringen, als we dus de vraag stellen wat wij zouden kunnen toedoen aan de ontwikkelingen hier, wat zou dan het antwoord zijn?

Zou het ANV in deze cruciale tijden naar meer contact met de Afrikaanssprekende gemeenschap moeten of kunnen streven? Wat zou dat inhouden? Hoe wordt de uiterst belangrijke rol van het kleurlingenafrikaans voor het voortbestaan van deze mooie, zo nauw verwante taal gezien? In de Statuten van het ANV staat immers: ‘het onderhouden van verbindingen met de verwante taal het Afrikaans en met de daarmee verbonden cultuurgemeenschappen’? Mag dat alleen eenrichtingverkeer zijn, of kunt u nu juist, in uw positie hier, voor ons, in Europa, de brenger van die wederzijdsheid zijn?

Ik zal u wat verteilen: ik kom uit Amsterdam, waar meer dan de helft van de schoolleerlingen nu allochtoon, van vreemde herkomst, is; in andere grote steden in de Randstad (de nieuwe naam voor Holland, zullen we maar zeggen) is het niet anders. Het Nederlands in de Randstad en in de Vlaamse grote steden verandert hoorbaar, op dezelfde wijze als hier. Wat kan men in Vlaanderen en Nederland

Mevrouw Basson neemt de ANV-Visser-Neerlandiaprijs in ontvangst

[p. 27]

dan niet allemaal leren van Zuid-Afrika?

(...)

Ik wens u, ik wens ons een goed nieuw tijdperk toe, in de hoop, en met de verwachting, dat de contacten tussen Kaap- en Randstad, tussen Vlaanderen, Nederland en Zuid-Afrika, door het ANV met grote overtuiging nagestreefd, nog beter worden dan ze al zijn en dat we met z'n allen iets héél moois en kostbaars mogen blijven vasthouden: onze taal en cultuur!’ (ER)

ANV-Visser-Neerlandiaprijs in Zuid-Afrika

Op 9 januari 1999 werd in het Huis der Nederlanden in Pinelands-Kaapstad een ANV-Visser-Neerlandiaprijs uitgereikt aan mevrouw J.M. Basson. De bijeenkomst was een groot succes. Er waren ongeveer zeventig mensen aanwezig, zoals ANV-voorzitter Rijpkema, ondervoorzitter Wiegers en bestuurslid Nevens. Verder waren de Belgische consul en de Nederlandse vice-consul aanwezig.

Rijpkema en volksvertegenwoordiger Valkeniers spraken de laureate toe. De oorkonde en de daaraan verbonden cheque van 35.000 Rand werden uitgereikt door de ondervoorzitter. Een en ander werd opgeluisterd door muziek en een video. De laatste toonde het plezier dat leden beleven in het leren lezen en schrijven. De aanwezigen waren zowel enthousiast over de toekenning van de prijs, alsmede teleurgesteld dat de eerste erkenning voor de activiteiten van mevrouw Basson uit het buitenland moet komen, en niet uit Zuid-Afrika zelf. (JV)

Nieuws van de werkgroep taalgebruik

‘Het komende jaar zal ik 25 jaar actief zijn in de Werkgroep. In de beginjaren heb ik samen met mijn Vlaamse vriend Etienne Wieme honderden (ik meen over de afgelopen 25 jaar samen met nog enige anderen ongeveer 10.000) brieven en herinneringen geschreven. ... Nadat ik naar Noord-Nederland ben verhuisd, ben ik in contact gekomen met mensen die het nodig vonden: het Nederlands te zuiveren, het Nederlands in het onderwijs en in Europa te handhaven, allerlei Engelse termen te bestrijden, tv en radio te berispen enz. ... Toch stel ik steeds duidelijker dat degene die dit belangrijk vindt, dit zou moeten oppakken en het niet aan een ander moet overlaten.’

Voor menig ANV'er zal er weinig twijfel over bestaan van wie deze woorden afkomstig zijn: van Huig Bunk natuurlijk, de man die staat voor de ‘cleyne saken’, die als afspiegeling van een onderdrukkende houding bestreden dienen te worden en dat ook kunnen omdat ze klein zijn - of lijken. Het afgelopen jaar heeft hij het voorzitterschap van de werkgroep taalgebruik verruild voor ‘gewoon’ lidmaatschap om nu meer en nadrukkelijker ook samen met de taalstrijders uit Vlaanderen en Brussel op te trekken, omdat dat hard nodig is en de beschikbare tijd wat hem betreft niet in vergaderen mag gaan zitten.

Bij het ‘offciële’ afscheid van de voorzitter waren de leden van de werkgroep het erover eens dat het ANV via Huigs acties steeds daadwerkelijk heeft kunnen laten merken een open oog te hebben voor allerlei misstanden op taalgebied. Nauwere samenwerking tussen de werkgroepen en het bestuur, maar ook binnen de werkgroepen, is daarbij natuurlijk noodzakelijk om de verschillende stappen die namens het ANV worden gezet, goed te laten samenhangen. Ook daar gaat tijd in zitten, minder bevlogen tijd maar even nuttig, omdat de ingewikkelde samenhang van de zaken die wij aanpakken daarom vraagt. Het tekent Huig Bunk dat hij op zo'n moment zijn eigen weg wil gaan, maar ook wil blijven. Het voorzitterschap wordt voorlopig waargenomen door Els Ruijsendaal, die deze taak op zich heeft kunnen nemen, omdat Simon Smits bereid was voorlopig voor het secretariaat zorg te dragen. Op de vergadering van 24 Oktober 1998 vond dit alles zijn beslag en kreeg Huig Bunk een stoffelijk blijk van waardering voor alles wat hij voor de goede zaak heeft gedaan en nog zal doen. En de Werkgroep gaat verder, de ‘Europese’ tijden tegemoet. (ER)

[p. 28]

‘Plaisirs d'hiver’ van Léon Spilliaert.