Neerlandia. Jaargang 102

[p. 43]

Jonge poëzie
Koen Koster
● samenstelling: Guido Logie

Koen Koster is het pseudoniem van Gerhard te Winkel (geboren 1964, Arnhem). Hij studeerde geschiedenis en is momenteel werkzaam als publicist en free-lance medewerker van o.a. de IKON. Koster is woonachtig in Leusden.

Hij stelde de verzamelbundel Het woord dat ik bedoel...: poëzie-dagboek (uitgeverij Narratio). Hij bereidt een eerste eigen bundel voor.

Ik sta in de regen.
Ik wacht op een bus.
De auto's treuzelen.
Ik inhaleer de adem
van de vooruitgang.
Regenwolken mediteren
boven de gore straat.
Het is donker. Bussen
rijden af en aan. Ik
blijf verloren in de
regen staan. Het is
moeilijk verlichting
te vinden als je in de
regen op een bus wacht.

Ik trof een vriendin en we dronken een glas
En zij informeerde waar ik druk mee was
Ik schraapte mijn keel en zag haar verstijven
Toen ik zei: Ik schrijf om demonen te verdrijven
En te vertellen waar het in het leven om gaat
Zij wilde graag weten waaruit inspiratie bestaat
Nou, de muze klopt aan en ideeën ontstaan
Ik treed uit mezelf en laat me helemaal gaan
M'n lijf is een sauna, m'n bloed raakt aan 't koken
Ik blaker de zinnen en de inkt gaat zelfs roken
Deze zalige roes kan dagenlang duren
Zij knikte en zei: Dat heb ik ook met borduren.

Overal zijn ze, op feesten en begrafenissen,
overal, deze babbelzieke egoïsten.
Het maakt niet uit of men nu
prachtige paleizen van taal optrekt
of verhalen zo veelzijdig als diamanten
of moppen zo scherp als scheermessen vertelt.

Altijd melden deze mensen
hun trivialiteiten
midden in een zin, altijd.

Zij vergeten verhalen,
zij vergeten namen,
zij vergeten gezichten.

Zij zijn alleen op de wereld
en vertellen hun wijsheden
aan de vogelen des velds.