Neerlandia. Jaargang 100

[p. 37]

ANV-Nieuws

VVV ‘de Voerstreek’: een deskundig tuinman

Op zaterdagmiddag 6 juli jl. werd in het Vlaams Cultureel Centrum ‘Het Veltmanshuis’ in Sint-Martens-Voeren een Visserneerlandiaprijs uitgereikt aan de gewestelijke VVV ‘De Voerstreek’. Oud-voorzitter van het ANV-Nederland dr. Henk Waltmans overhandigde op de druk bijgewoonde viering de cheque van f 15.000,- (BEF 275.000) aan VVV-voorzitter Guido Sweron. Het was op zich al een voltreffer van de Visserneerlandia-commissie en van het ANV-hoofdbestuur om een prijs toe te kennen aan de voor de Nederlandse cultuurgemeenschap belangrijke Voerense VVV. De aanwezigheid en de toespraak van Luc Van den Brande, minister-president van Vlaanderen, gaf aan het hele gebeuren evenwel een bijzondere dimensie. De Vlaamse overheid erkende op deze manier openlijk het belang van het werk van de velen die zich in Voeren al vele jaren onverdroten inzetten om, ondanks de geraffineerde tegenwerking van een aantal Waalse politici, het Vlaamse karakter van de Voerdorpen te behouden. Een gelukkige Guido Sweron zette in zijn krachtige slottoespraak dit aspect van de viering sterk in de verf.

Na de begroeting door schepen Huub Broers, las Jan Volleberg de ‘overwegingen’ voor die de VN-commissie tot de toekenning van de prijs aan de VVV hadden geleid. Het beleid van de VVV was er steeds op gericht om door het uitbouwen van het toerisme het historisch patrimonium en het ‘landschapsschoon’ in stand te houden en aan een breed publiek bekend te maken, en dit ‘ondanks vaak forse, stelselmatige en doelbewuste tegenwerking van vele zijden.’ Zodoende werd aan de geïsoleerde Nederlandstalige gemeenschap van de Voerstreek ‘een sociaal-cultureel en economisch draagvlak’ gegeven dat haar in staat stelde ‘daadwerkelijk te integreren in de provincie Limburg, het Gewest Vlaanderen en de totale Nederlandstalige gemeenschap.’

Kernpunt in dat beleid vormde ‘de behartiging van de belangen

Guido Sweron, voorzitter Gewestelijke VVV “De Voerstreek” op de uitreiking van de VN-prijs op 6 juli jl.
Foto: Guido Logie

van de Nederlandse taal en cultuur in de ruimste zin van het woord.’ Behalve als een uiting van hoge waardering voor de

[p. 38]

Uitreiking VN-prijs Voeren. Op de voorgrond André de Beul, voorzitter ANV en Luc Van den Brande, minister-president van de Vlaamse Gemeenschap

door de VVV in de loop der jaren geleverde prestaties, moet de prijs ook beschouwd worden als een morele ondersteuning van het verdere werk.

Toeristisch expert

Vervolgens kwam mevr. Hilde Houben-Bertrand, gouverneur van de provincie Limburg, aan het woord. Ook zij zong de lof van de medewerkers en de activiteiten van de VVV ‘De Voerstreek’ in het algemeen en Guido Sweron in het bijzonder. Ze noemde Sweron - met wie ze, als gedeputeerde voor onderwijs en toerisme, naar eigen zeggen een - weliswaar toeristische - relatie had - een expert inzake de Voerregio en de toeristische ontwikkeling ervan. Al lang hadden hij en zijn medestanders de charme van Voeren herkend: ‘het voor Vlaanderen wat aparte landschap, de rijke traditie, de culinaire eigenheid, de historische rijkdom van kapelletjes, boerderijen, kerken en kastelen.’ Ze wees erop dat het provinciebestuur van Limburg de voorbije jaren de activiteiten van de VVV welwillend had gesubsidieerd. In een beeldspraak aangepast aan het idyllische landelijke karakter van de Voerdorpen, zie ze: ‘Zaad dat hier gezaaid werd, heeft de provincie al eens extra besproeid en het kreeg al eens een extra schepje meststof toegediend.’ Immers: ‘toerisme doorbreekt vooroordelen, verruimt de horizon, letterlijk, maar ook mentaal: de denkpatronen.’

Gouverneur Houben zei van de dynamiek van het toerisme nog veel te verwachten voor de toekomst van Voeren. De grote bloei moet nog komen.

Onverbrekelijk deel van Vlaanderen

Minister-president Van den Brande had zich voor deze feestelijke zitting eveneens duidelijk in vervoering laten brengen door de landelijke schoonheid van de Voerstreek. Noemde hij deze regio omwille van de politieke complexiteit ‘bijzonder’, hij beschreef haar omwille van het landschap ook als ‘de voortuin van Vlaanderen’ (Journalist Guido Fonteyn zou het in De Standaard hebben over de ‘schitterende achtertuin van Vlaanderen’ - Voeren blijft betwist gebied.) Voortuinen zijn maar mooi, aldus de ministerpresident, ‘als ze voortdurend onderhouden worden’. De VVV ‘Voerstreek’ bestempelde hij als ‘een ijverige en vooruitziende tuinman die met kennis van zaken dit prachtige gebied een ruime toeristische uitstraling heeft bezorgd’. Hij prees de organisatie van voorzitter Guido Sweron als ‘een van de best functionerende en meest inventieve VVV's van heel Vlaanderen’ en legde er de nadruk op dat ze intensief samenwerkt met de Nederlandse buurgemeenten en hun VVV's. De toekenning van de Visserneerlandiaprijs was voor de bewindsman een van de vele bewijzen van de voorgaande jaren dat Nederland Vlaanderen ernstig neemt. De minister-president, die zich bij deze feestelijke gelegenheid niet al te zeer door ‘politieke polemieken’ wou laten afleiden, hekelde het feit dat het schitterende palmares van de VVV voor het huidige gemeentebestuur nog steeds niet volstaat om ook maar met één enkele frank subsidie over de brug te komen, en dit in weerwil van de hoge toeristische belastingen. Desondanks zei de minister-president ervan overtuigd te zijn dat de VVV ‘nog

[p. 39]

heel lang een heel belangrijke bijdrage zal leveren aan de toeristische, economische en maatschappelijke ontwikkeling van deze streek die een onverbrekelijk deel van Vlaanderen is en blijft.’

Tot de familie behoren

Tot slot sprak Guido Sweron het dankwoord uit. Het was een krachtige toespraak van een gelukkig en dankbaar man die desalniettemin door de vele jaren strijd ‘op de Vlaamse barricaden’ - zoals hij het zelf zei - geleerd heeft het hoofd koel te houden. De creatieve idealist is ook een strijdbaar en nuchter tacticus. Het is in Voeren nog veel te vroeg om al op de lauweren te rusten.

Sweron, die zich de tolk noemde van alle Voerenaars, had het over een belangrijk historisch moment voor Voeren. Zeker, de 15.000 gulden waren bijzonder welkom, ‘als een weldoende, malse regenbui op een uitdrogende akker.’ Maar belangrijker nog is de erkenning, het gevoel bij de familie te horen, zich geborgen te weten in de gemeenschap. ‘U kunt niet geloven wat het voor een verwaarloosd en misbruikt menske betekent opeens te ervaren dat hij erbij hoort, meetelt. Hetzelfde geldt voor een kleine, kwetsbare, geïsoleerde, misbruikte en getreiterde gemeenschap als de onze,’ aldus Sweron. ‘Uw aanwezigheid is meer dan symbolisch,’ zei hij tot minister-president Van den Brande. Dat minister-president Wim Kok er nog niet bij was, noemde Sweron ‘een kwestie van nog wat meer tijd...’

Sweron haalde herinneringen op aan de tijd dat er in de straatjes van het zo rustige Voeren gevochten werd, dat verboden betogingen door de rijkswacht uiteen geknuppeld werden... ‘Er was een tijd dat Fons Madereel hier in dit paviljoen werd binnengedragen, half dood en zijn twee benen op vier plaatsen verbrijzeld. De hele buurt kende de dader(s), maar niemand durfde tegen hen te getuigen,’ aldus Sweron. De politici uit Vlaanderen lieten zich toen niet zien en de media hadden geen belangstelling voor de mensen van Voeren, hun problemen en hun cultureel erfgoed. De camera's werden bij voorkeur gericht op ‘die ene zweer op ons achterwerk...’

Sweron beëindigde zijn toespraak met een krachtige oproep tot Van den Brande als ‘machtigste vertegenwoordiger van ons Vlaamse volk’ om Voeren de broodnodige steun te blijven geven zodat ‘de beloftevolle Voerense kruin ooit weer rijkelijk Limburgs-Vlaamse vruchten zal dragen.’

Het officiële gedeelte van deze plechtige feestmiddag werd besloten met het zingen van het Limburgse, Nederlandse en Vlaamse volkslied. Tussen de toespraken door vertolkten de plaatselijke artiesten mevrouw Aurelli-Olownia (piano) en Michel Flamand (dwarsfluit) op een schitterende manier werk van Mozart. Jaak Cuppens, ANV-Bestuurslid, praatte de middag aan elkaar. (gl)