Neerlandia. Jaargang 100

Herstel

In Neerlandia-1 stond op pagina 24 een gedicht van Luciënne Lumière afgedrukt ‘Ouder worden’. Helaas is hier een storende fout ingeslopen. Daarom het gedicht hier nogmaals afgedrukt met nog een gedicht van haar hand.

O als ik oud zal, oud zal zijn als
een pasgeborene, horizontaal

genietend van een levenslustige
laatste zonnestraal
levend achter het gesloten
naakte raam
dromend van vele stemmen die
vertragen...
een glimlach, soms
ook nog mensenhanden die
zwaaien, zwaaien

(maar altijd, altijd maar
je huppelstap die
steeds verder, stiller....)

en ruggenwervels die
draaien, draaien

Voorbij het open raam
allemaal heel verticaal

Luciënne Lumière
(Uit: Les enfants du paradis, Haarlem, 1996)

Zo moe zijn mijn gedachten die
eens jong en vol van slaap,
weerloos wakend

en niet van deze tijd
is zijn versleten lichaam, roekeloos
de hongerige hemel kussend.

Luciënne Lumière
(Uit: Les enfants du paradis, Haarlem, 1996)