Neerlandia. Jaargang 100

[p. 7]

Uitwisseling
Hard fietsen en voetrally's Een uitwisseling
Sandra en Ella, Pius X te Bladel

Hoi, wij zijn Sandra en Ella, twee leerlingen van het Pius-X College te Bladel. Wij willen vandaag iets vertellen over onze uitwisseling met het St. Michielscollege te Brasschaat die begin vorig jaar heeft plaatsgevonden.

Als eerste zouden wij als gastheren en -vrouwen optreden. Nadat de bus gearriveerd was, gingen we naar de collegezaal om kennis te maken. We werden totaal verrast door hun presentatie. In tegenstelling tot ons hadden zij in groepjes iets voorbereid om zich voor te stellen en het onderwijssysteem werd uitgelegd. Hierdoor kregen we meteen al een idee van hun manier van doen, die veel gedisciplineerder is dan die van ons. In de loop van de dag werd dit steeds duidelijker.

Iedereen was in groepjes ingedeeld. Omdat we toch best zenuwachtig waren, waren we blij dat we met z'n tweeën bij elkaar zaten. We hadden twee meisjes te gast, en na de kennismaking liepen we een beetje onwennig door de school om ze rond te leiden. Vervolgens was het de bedoeling om het dagprogramma te volgen.

Meer praktijk, minder theorie

Om het verschil in lesgeven aan te geven, was er

Sandra en Ella krijgen een boekenbon voor hun verhaal over de uitwisseling
Foto: Gymnasium Bernrode

een lesprogramma samengesteld met vooral veel practica, natuur- en scheikunde. Dit groepswerk verbaasde de Belgen nogal, omdat zij veel meer theorie krijgen. In onze lessen is het de bedoeling om zelf te experimenteren en zo uit te vinden wat er achter de regeltjes verborgen zit.

Na deze lessen was er een gezamenlijke lunch, deze viel nogal in de smaak, zowel bij de Nederlandse als de Belgische leerlingen. (Want wie wil er nou geen gratis worstebrood. Dat maken we niet ieder dag mee, toch?!)

Na nog wat lessen vertrokken we met de bus naar Eersel, naar het streekmuseum ‘De acht zaligheden’, waar we een diasessie te zien kregen en vervolgens een rondleiding hadden.

Fietsen: zwaar werk

Dit was allemaal wel interessant maar nu waren we toe aan een beetje actie: gymmen dus. Er kon gevolleybald en gebadmintond worden, maar het leukste was wel het wandklimmen. Na al deze inspanning begon onze maag te rammelen. Op naar het diner!

Maar toen begon het zware werk ...In België gaat men namelijk met de schoolbus naar school, maar hier fietsen we dus! Die 5 km naar Reusel vielen hun (maar ook ons!) vies tegen. Volgens mij hebben we nog nooit zo lang over die weg gedaan. (Want met vier meiden op twee fietsen, dat kun je je voorstellen).

Met een volle maag vertrokken we weer naar Bladel, waar we met de hele klas afgesproken hadden in biljart- en poolcentrum ‘De Toren’. Toen hing er pas echt een ontspannen sfeertje; er werd volop gekletst en gelachen. Het was daarom ook jammer om ze naar school te

[p. 8]

Mevrouw Magis, gedeputeerde van de provincie Noord-Brabant in gesprek met één van de leerlingen
Foto: Gymnasium Bernrode

brengen en voorlopig afscheid te nemen.

Strenge leraren

Op 23 maart waren wij te gast bij onze zuiderburen. Dit was net iets spannender, omdat we nu niet in onze vertrouwde omgeving zouden zijn. Na een gezellige busreis werden we hartelijk ontvangen in de Möta, wat bij ons aula wordt genoemd. Bij aankomst verbaasden we ons meteen over het schoolgebouw zelf, dat werkelijk het tegenovergestelde is van onze moderne nieuwe school. Deze school was veel ouder, had een kapel, een auditorium en grote sportvelden.

In de Möta ontmoetten we onze Belgen weer. De dag begon met enkele lessen en hierin werd het verschil met onze school pas echt duidelijk. In Nederland is de relatie tussen leerlingen en leraren veel vrijer, wat vooral duidelijk werd in de Engelse les. We zaten met de mond open van verbazing te kijken naar de houding van de leraar. Zo streng hebben we het nog nooit meegemaakt, en van de zenuwen begonnen we steeds harder te lachen, wat hem alleen maar kwader maakte. Goed onder de indruk van deze ervaring maakten we het lesprogramma af. Wat ons ook opviel was de actieve deelname aan de les door de Belgische leerlingen.

Voetrally te Antwerpen

Na een uitgebreide broodmaaltijd vertrokken we naar Antwerpen. De bedoeling was om in groepjes een tocht (daar voetrally genoemd!) te maken door het oude stadsgedeelte. We waren onze eigen gids door middel van een boekje met vragen. Terwijl wij lachend en kletsend er achteraan hobbelden, renden onze Belgjes van kerk naar kerk en van monument naar monument. IJverig probeerden ze de vragen in te vullen en wij maar overschrijven! Het was wel heel gezellig en we hebben met z'n allen op het plein bij de kathedraal gezeten.

We hadden al wat gehoord over de mooie villawijken in Brasschaat, maar toen we die prachtige huizen zagen, waren we met stomheid geslagen. Het ene huis was nog luxer dan het andere! Vervolgens hebben we heerlijk gegeten bij ons gastgezin, en gezellig gekletst met de ouders.

Voordat we weer naar school moesten, zijn we nog even bij een cafeetje aangewipt. Dit was wel kort, maar ook het afscheid op school mocht er wezen! Terwijl 6 VWO in de Möta stukjes opvoerde, zaten wij knus bij een geïmproviseerd kampvuurtjes op de speelplaats te zingen, begeleid door de gitaar. Dit was echt een perfecte afsluiting van een geslaagde dag. Terug naar ons koude kikkerlandje.

Verschillen België - Nederland

*	Belgische leerlingen tonen meer discipline, zowel op school als thuis. Dit uit zich bijvoorbeeld in de actievere deelname aan de lessen, Nederlanders zijn nonchalanter en passiever in de les. Voorbeeld voetrally Antwerpen
*	Belgen zijn bescheidener, beleefder en zelfs wat vriendelijker. In Nederland is er een vergelijkbaar verschijnsel; over het algemeen zijn de mensen in het noorden van het land wat brutaler en ‘stugger’. Misschien liep het contact daardoor in het begin wat stroef, omdat zij zo verlegen zijn, en wij ons een beetje terughoudend opstelden.