Voor & tegen
Voor
Eindelijk erkenning
In Frankrijk is men er eindelijk achter, het Nederlandse drugsbeleid is zo slecht nog niet. De Franse politie erkende dat ze niet precies wisten hoe het beleid georganiseerd was. Onbekend maakt onbemind, blijkt maar weer.
Toch snap ik best dat dit beleid door het buitenland verafschuwd wordt. Zomaar gratis drugs, overal op straat te vinden, witte antiseptische busjes waar de gratis gevulde spuiten worden uitgedeeld... Quelle horeur!
In Nederland is de bevolking wonderlijk eensgezind over dit onderwerp. Zou het idee: ‘Als mensen zich willen platspuiten moeten ze dat maar zelf weten, als ze ons maar geen last bezorgen’, de achterliggende verklaring zijn? Of zijn Nederlanders het erover eens, uit een soort collectieve jeugdherinnering, dat alles wat niet mag spannend is, dus legalisatie fungeert als ‘partyspoiler’?
Op straat overheerst de afkeur van geweld en criminaliteit. De kleine drugscriminaliteit raakt, anders dan de georganiseerde, de mensen direct in hun portemonnee. Vooral de inbraken waarbij er veel vernield wordt maar weinig van echte waarde wordt meegenomen.
In de verzorgende sector heeft de volksgezondheid de prioriteit, schone drugsspuiten als middel tegen de verspreiding van AIDS.
Zou deze redenering voor de vrije methadonverstrekking en het gedogen van softdrugs evenzo opgaan voor de harddrugs, de heroïne en cocaïne? Zou de criminaliteit sterk verminderen doordat het vrij verkrijgbaar is in een soort winkel? Zou de vermindering van de straatwaarde het minder interessant maken voor de verhandeling? Moet iedereen maar verantwoordelijk voor zichzelf zijn?
Ik als vader moet hier niet aan denken. Op scholen zie je het druggebruik al toenemen en wat mij betreft blijft dat spul uit de buurt van mijn kinderen. Maar wat kun je als ouder nog doen, behalve vreselijk veel waarschuwen, als de drugs voor een tientje overal verkrijgbaar is? En wat te denken van het drugstoerisme, die juist voor onlusten aan de grens zorgt. En denk eens aan de reputatie van Nederland in het buitenland. Amsterdam is nu al synoniem met sex en drugs, een modern Sodom en Gomorra. Willen we dat? Toch lijkt het erop dat de goede resultaten die geboekt worden met de softdrugs en de methadonverstrekking de mensen aan het denken zet in de richting van legalisatie van harddrugs. Een complex probleem, met heftige voor- en tegenstanders. Ik vind nog altijd dat de aantrekkelijkheid van een criminaliteitsvrije wereld waarin de verslaafden aan hun lot worden overgelaten, een schijnbare is.
John de Vries
Rijksuniversiteit Groningen
Auteursrechtelijk beschermd