Neerlandia. Jaargang 99

[p. 20]

Jong & Oud

Het ANV bestaat dit jaar 100 jaar. Een prachtig moment voor bezinning. De redactie vroeg zich af wie nu die trouwe leden van het ANV zijn. Waarom zijn ze lid geworden? Wat verwachten ze van het ANV? Is het ANV veranderd in de loop van al die jaren? En tenslotte: wat zouden ze graag anders gezien hebben?

We vroegen het vier leden van het ANV. Twee oudere leden, die al heel lang lid zijn en twee jonge leden, die pas lid geworden zijn.

Palmer Ruysschaert (89 jaar)
Vlaams ANV-lid

‘Wanneer ben ik lid geworden..? Moeilijke vraag. In ieder geval al meer dan dertig jaar geleden. Ik heb nog een stapel oude Neerlandia's in de kelder liggen. Toen ik 22 jaar was, zo ongeveer, was ik erg gecharmeerd van de groot-Nederlandse gedachte. Ik stond toen erg onder invloed van professor Geyl en Joris Van Severen. Het leek



mij toentertijd dat het ANV daar goed mee bezig was. Nederland en Vlaanderen één land, dat was het grote ideaal. Nu moet je daar om lachen. Eigenlijk waren wij een stel naïvelingen in die tijd. Wat wij nastreefden, was een utopie. Nu bekijk ik het veel praktischer. De toenadering van de beide landen gaat heel langzaam en dat kan ook niet anders. De Benelux, de Nederlandse Taalunie en het cultureel akkoord tussen Vlaanderen en Nederland moeten de weg effenen naar een grotere toenadering.

Maar de beide landen zijn zo verschillend, drie eeuwen gescheiden is niet niks. Kijk maar naar de moeite die Kohl heeft om de beide Duitslanden bij elkaar te krijgen. Ze zijn maar 45 jaar gescheiden en nu is er al zo'n groot mentaliteitsverschil. Laat staan Vlaanderen en Nederland die drie eeuwen gescheiden zijn. Onze eetgewoonten zijn zelfs al anders.

Het ANV is erg veranderd door de jaren heen. Mijn indruk is dat ze zich teveel bezighouden met theoretische beschouwingen. Niet dat dat slecht zou zijn, maar praktische samenwerking, daar gaat het om. Het is zo jammer dat er zo weinig leden zijn. Het ANV zou juist meer als pressiegroep moeten optreden, zonder binding met een politieke partij. Maar er is zo weinig actie. Bijvoorbeeld een geschiedenisboek op de middelbare scholen over de geschiedenis van de Nederlanden, waarom is dat er eigenlijk niet...? Zoiets zou heel goed de weg kunnen effenen voor meer samenwerking.’

Mark Kattenburg (27 jaar)
Nederlands ANV-lid

‘Ik ben sinds één jaar lid van het ANV. Vooral beroepsmatig ben ik erg geïnteresseerd in het

[p. 21]

ANV omdat ik er dit jaar op hoop af te studeren. Mijn scriptie gaat vooral over de beginjaren van het ANV. Het speelde toen een grote rol in het Noordnederlandse nationalisme. Er zijn zoveel misverstanden over dat begrip. Het ANV zou een rechts conservatief clubje zijn. Nou, daar heb ik niets van gemerkt. Dat is onzin. Het ANV heeft juist een heel passieve rol gespeeld en heeft zich altijd gedistantieerd van activisme. In die beginjaren vanaf 1895 heeft Hippoliet Meert zich bewust willen afscheiden van de Dietsche Bond die toen werd opgericht. Het ANV heeft niets met links of rechts te maken. Ik moet zeggen, het is wèl een ingeslapen vereniging. Het lijkt wel of ze niet weten waar ze mee bezig zijn, ze zijn zo ouderwets. Zo staat het ANV buiten de discussie over nationalisme die gevoerd is in de NRC en de Volkskrant. Het is een heel actueel onderwerp. Ze moeten zich mengen in die discussie. Neerlandia is wel aardig om veel informatie over mijn scriptieonderwerp uit te halen. Ik had wel iets gehoord dat Neerlandia vernieuwd zal worden. Dat lijkt mij hartstikke goed. Men moet maar eens weten dat interesse in de cultuur van je land niet perse betekent dat je dan een nationalist bent.’

Koen Reynaert (25 jaar)
Vlaams ANV-lid

‘Ik ben zo rond mijn twintigste lid geworden van het ANV. Het blad Neerlandia kwam ik tegen op de Universiteit van Gent. Ik vond het heel interessant omdat ik verwachtte dat het ANV aandacht zou besteden aan de Nederlandse taal in het buitenland, zoals op de Nederlandse Antillen en zo. Ook de historiek van de taal en de samenwerking van Nederland en Vlaanderen op taalgebied boeien mij. Nee, ik werk niet op taalgebied. Ik werk in de reclamewereld. Neerlandia? Dat vind ik een mooie weergave van wat er zo rond die Nederlandse taal gebeurt. De geschiedenis, de korte berichtgeving. Ook de lay-out is prettig leesbaar. Ik heb gelezen dat Neerlandia veranderd wordt. De vooruitgang staat ook voor het ANV niet stil. Ik hoop dat de basis wel hetzelfde blijft. Het is natuurlijk afwachten. Wel zou ik willen dat het ANV meer een pressiegroep wordt. Zo met de spellingskwestie had het ANV wel wat meer mogen doen. Ze moeten een grotere rol spelen in de Vlaams-Nederlandse samenwerking.’

Lambertus Kutsch Lojenga (89 jaar)
Nederlands ANV-lid

‘Mijn vader was lid van het ANV. Op zijn bureau zag ik, in 1924, een Neerlandia liggen. Die vond ik zo interessant dat ik meteen lid geworden ben. Mijn interesse ging voornamelijk uit naar geschiedenis. Het ANV besteedde daar toentertijd veel aandacht aan. Dat is wel eens wat minder geweest, maar ik zie dat nu weer terugkeren. Ik heb veel gereisd, naar China, Indië en Londen. In Indië was ik lid van de afdeling Batavia en in China ben ik zelfs nog ANV-vertegenwoordiger geweest. Dat stelde niet zoveel voor, omdat je in Sjanghai bijna niet in contact kon komen met Nederlanders, laat staan lezingen kon organiseren. Na de oorlog heb ik samen met andere mensen de afdeling Amsterdam heropgericht, en heb mijn hele leven functies gehad binnen het ANV. Penningmeester, lid van het hoofdbestuur en dergelijke. Ik ben zelfs erelid van het ANV gemaakt. Het ANV is altijd heel belangrijk geweest in mijn leven. Neerlandia heeft er nog nooit zo goed uitgezien als de laatste jaren met zeer interessante artikelen over geschiedenis. Het ANV is wel veranderd in de loop van de jaren. Voor de oorlog was er meer rust, nu wordt er meer aandacht besteed aan actuele onderwerpen. Het hangt ook heel sterk af van personen, wie de algemeen secretaris is en wie er in het bestuur zitten. Die bepalen de gang van zaken in het ANV. Voor de toekomst lijkt het mij nuttig om de contacten met andere verenigingen als het “Genootschap Onze Taal” en de vereniging “Oost West” nauwer aan te halen, waarbij ook de Nederlandse Taalunie wordt betrokken. In hoeverre een nauwere samenwerking mogelijk en wenselijk is kan ik niet beoordelen... Wellicht zou een commissie van leden uit die organisaties daarover een rapport kunnen uitbrengen, waarbij het onderlinge culturele belang voorop staat, maar mogelijk ook kan worden uitgebreid (onderwijs?).’