Algemeen-Nederlandse Kroniek
Taal en onderwijs
Een waarschuwend geluid
Op het eind van de cursus 1993-1994 heeft prof. dr. Herman Servotte afscheid genomen van de Leuvense Alma Mater. Ter gelegenheid daarvan had een jounalist van De Standaard een gesprek met hem waaraan ik de volgende behartigenswaardige opmerkingen betreffende het universitair taalgebruik ontleen.
Door oud-studenten werd hij ooit eens beschreven als ‘een Engelsman die per vergissing in Vlaanderen werd geboren’. Maar al beheerste hij het Engels als geen ander, toch verschilde hij grondig van mening met die collega's die voorstelden colleges in die taal te geven. ‘Waarom hebben wij de moeite gedaan om van Leuven een Vlaamse universiteitsstad te maken als men de dominantie van het Frans vervangt door die van het Engels?’
Eén van Servottes stokpaardjes is de kwaliteit van het onderwijs geweest. Zijn mening is, dat professoren daarvoor betaald worden; en als ze niet goed lesgeven, welnu dan moeten ze het maar bij de research houden, vindt hij. Vandaar dat hij zich niet kan indenken hoe men zonder grondige kennis van de taal over serieuze onderwerpen kan praten met voldoende nuance. ‘Ik neem aan dat men over een laboratoriumproef publiceert in het Engels. Maar hoe kun je theologie, geschiedenis, fillologie, literatuur, taalkunde, sociologie en psychologie doceren in een taal die je niet beheerst?’
Voor dit ogenblik is aan de oppervlakte de ‘storm’ geluwd. Maar dat de voorstanders van Engelse colleges aan onze universiteiten daarmee bakzeil gehaald hebben, geloof ik niet. Hopelijk draagt het bovenstaande waarschuwend geluid er toe bij hen te doen inzien dat ze zich op een verkeerde weg bevinden.