... maar teveel Frans ook!
Geen enkel Engels woord mag meer gebruikt worden in de Franse media en geschriften, was de strekking van de omstreden taalwet van de Franse minister van Cultuur en Francophonie. Het gebruik van Engelse termen zou verboden moeten worden op uiteenlopende plaatsen als op radio en tv, in reclames, in contracten en op congressen. Aan gebruik van de woorden zou een straf verbonden zijn. De Franse pers was niet scheutig met pesterijen als het citeren van de door het ministerie opgestelde woordenlijst. Deze synoniemen voor veelgebruikte Engelse woorden waren soms op het belachelijke af. Videoclip moest zo vervangen worden door een bande vidéo promotionelle. Een hele mondvol voor een filmpje van zo'n 2 minuten. Echter, het Conseil Constitutionnel, de hoogste gerechtelijke instantie, stelde vast dat de wet ongrondwettig is. De wet zou in strijd zijn met de in de grondwet vastgelegde ‘fundamentele vrijheid van gedachte en expressie’. De wet van Toubon blijft wel van kracht, maar de burgers mogen zelf uitmaken wat zij wel of geen Frans vinden. Dus als iemand een ‘bulldozer’ net zo Frans vindt als een ‘bouteur’, dan mag dat woord rustig gebruikt worden. Haar eigen instellingen, dus de overheid zelf, zullen de wet wel volledig implementeren.