Neerlandia. Jaargang 98

[p. 75]

Dubbelportret (XIII)
Vlaanderen

Eén van Neerlands grootste dichteressen Ida Gerhardt getuigt in twee gedichten van haar liefde voor Vlaanderen. Het eerste ‘Wandeling in Vlaanderen’ publiceerden wij reeds eerder. Het tweede ‘In Vlaanderen’ volgt hieronder. Eenzelfde vreugdevolle sfeer van lente en zomer ademt het grotere gedicht van Renée van Hekken, opgenomen in de ‘Vlaamse Gids’ (nr. 1, 1993) en getiteld ‘Gedichten over het achterland’. Dit zomerse gedicht over het land achter de duinen met zijn polders, korenvelden, knotwilgen en klaprozen geeft een treffende impressie van dit stuk Vlaanderen.

Peter KRUG

Dovenetel, honingdrager
bloem der bermen, korf van gulheid,
acht mijl door de polderlanden
liep ik, en gij waart weerszijden.

Waart weerszijden, en bij wolken
overzwermden u de bijen,
bloem der bermen, korf van gulheid,
dovenetel honingdrager.

Hoe zij tastten langs uw bloeikrans-
en ik mèt hen, ik beken het,
zocht uw nectar zèlf bijtijden.
Hoogtij viert ge als het Mei is,
honingdrager dovenetel!

Ida GERHARDT

(Uit: Verzamelde Gedichten, Uitg. Athenaeum - Polak en Van Gennep, Amsterdam 1980)

Houtsnede van Han Krug

Achter de duinenrij

ligt dromend

het achterland,

met stapelwolken, wit en

lui drijvend

Langsheen zware,

paarse luchten

Langs waar de winden

waaien,

over vers geploegd veld

in voren.

Hier heersen nog

kraaien,

karresporen en koren,

stil ruisend in de

zomerzon

als in een eenvoudige

strofe

van het avondlied.

In dit achterland,

ligt zilte zee,

achter het wakend spoor

van vissers vroeger.

Nu zijn het scharen

fietsers,

die grensoverschrijdend

het achterland

doorkruisen,

tussen sneeuwwitte

wolken

en vuil-wit gevlekt vee.

Renée VAN HEKKEN

(Fragment uit: Zomer '92, Uitg. Knokke-Oosthoek)