In memoriam voor een publicist
In Neerlandia mag een - zelfs laat - ‘in memoriam voor Arthur De Bruyne’ niet ontbreken. Wij wisten dat hij reeds enkele jaren ernstig ziek was, maar we werden geconfronteerd met een verlate berichtgeving in de Vlaamse kranten omtrent zijn overlijden. En nogmaals verscheidene weken later pas vond zijn zieledienst plaats op 28 november 1992 te Mortsel, waar Anton van Wilderode uiteindelijk in de gelegenheid gesteld werd de homilie uit te spreken, die hij eens beloofde.
De H. Kruiskerk zat afgeladen vol. Vooraan in de kerk was een foto van Arthur De Bruyne opgesteld, gesierd met een Vlaamse en een Europese vlag. Spijtig genoeg was er geen enkele verwijzing naar het heelnederlands bewustzijn, dat Arthur De Bruyne zeker niet het minst dierbaar was. In ‘kwade’ en andere jaren, wanneer het historisch besef verloren dreigde te gaan, bezorgden zijn publikaties de jonge generatie een onderbouw, die zij toen elders moeilijk konden vinden. Zodoende had hij onmiskenbaar een grote inbreng bij de vorming van een nieuwe generatie in Vlaanderen.
Arthur De Bruyne noemde zichzelf een publicist, omdat de eigengevormde historicus die hij was, natuurlijk over geen academisch diploma beschikte. Hij beoefende bij voorkeur het biografische genre, niet alleen de volwaardige biografie, maar tevens het eerder beknopte levensbericht, dat doorgaans de vrucht van zijn journalistieke pen was, met een uitgesproken interesse voor ‘de mens’. Voor het ANV bracht hij in Neerlandia o.m. een gedegen stuk over ‘Hippoliet Meert (1865-1924), vader van het Algemeen-Nederlands Verbond’, dat in jaargang 76, nr.2 (1972, p. 57-69) verscheen en bovendien als overdruk in een tentoonstellingsbrochure van de zeventiger jaren.
Arthur De Bruyne werd op 14 maart 1912 te Kruibeke geboren. Hij bracht zijn kinderjaren van 1914 tot 1919 door in Nederland, o.m. te Gouda, waar zijn vader onderwijzer was aan de lagere school in het Belgische vluchtelingenkamp. Hij behaalde het onderwijzersdiploma en was gedurende 32 jaar werkzaam in het bijzonder onderwijs te Antwerpen. Daarna werkte hij nog jarenlang in het kader van de Oostpriesterhulp. Zijn ontelbare geschriften, vooral i.v.m. (figuren uit) de Vlaamse en andere nationale bewegingen, ondertekende hij naast zijn eigen naam met velerlei schuilnamen. Hij overleed te Mortsel op 9 oktober 1992.
Rik NAUWELAERTS, ANV-secretaris Vlaanderen