Neerlandia. Jaargang 97

[p. 22]

Dubbelportret (VII)

Vlaanderen en Nederland bezitten in hun middeleeuwse steden een rijk cultuurgoed. De Vlaamse dichter Frans Buyle (geb. 1913), werd blijkens zijn gedicht ‘Delft’ getroffen door het geheel eigen karakter van deze stad van Willem van Oranje. Frans Buyle publiceerde o.m. ‘Proeve van alchemie’ (1958) en ‘Aanvaard bezit’ (1964).

Ook de bekende Nederlandse dichter Anthonie Donker (pseudoniem van prof. N.A. Donkersloot, 1902-1965) onderging de sfeer van de historische stad met zijn grachten en bruggen en de torens van de Oude en de Nieuwe Kerk. Naast gedichten schreef Anthonie Donker essays en was redacteur van ‘De Nieuwe Stem’ en ‘Critisch Bulletin’.

Peter KRUG

Delft

Innige stilte in een overwegen
ontdaan van leed en van bekommernis
is alles hier: nauwelijks bewegen
van schaduwen langs elke vensternis.

De grachten, als in tedere bedwelming,
zijn roerloos en de schemer toegedaan.
Een stenen brug weerspiegelt hare welving
somber en tijdeloos en blijft weerstaan.

Hier is geen overgang: vreugde en lijden
vormen sinds eeuwen slechts een evenbeeld,
als 't eendre lied bij komen en bij scheiden
waarvan het carillon heel zachtjes speelt.

Frans BUYLE

(Uit: Aanvaard bezit, Uitg. Heideland, Hasselt, 1964).

Delft voor D.C.

Het parelgrijze met de zachte tinnen,
geteekend tegen een teer leien lucht,
langzame grachten en de enkle vlug
geschetste lijnen van een kleine brug -
zelfs bij dit in een glorielooze wolk
regen en nevels weggedoezeld volk,
dit uitgestrekte laagland zonder vlucht,
is er iets hemelsch in het hooggewelfd
toren- en wolkenspel boven oud Delft
in tinten om voor altijd te beminnen.

Anthonie DONKER

(Uit: De einder. Uitg. Van Loghum Slaterus, Arnhem, (1947)