Bewegwijzering
Ik ben het niet eens met het goedpraten in Uw nummer 92-4, bladzijde 155, van ‘Niederlande’ aan de grens met Duitsland. Men hoort immers de taal van het land, dat men binnenrijdt te eerbiedigen, ook als het betreffende bord door het buitenland geplaatst zou zijn. Ik betwijfel of Duitsland wel het bord ‘Niederlande’ op onze bodem geplaatst heeft. Zou aan de Frans-Duitse grens op Franse bodem ook ‘Frankreich’ staan? Dat kan ik mij nog minder voorstellen. Het vermelden van de namen van vreemde steden in de vreemde taal is helemaal niet slaafs, maar volgt uit hetzelfde principe. Het is trouwens practisch en wordt ook door de spoorwegen gevolgd. Als men naar een vreemde plaats rijdt, wordt men toch minstens geacht, de naam van de plaats in haar eigen taal te kennen.
De Duitsers hebben dat trouwens zelf half ingezien, toen zij het bord ‘Lüttich’ (dat geen Waal verstaat) althans van een onderschrift in de Franse taal voorzien. Anders krijgt men onherroepelijk ook verwarring wanneer men vóór de grens een andere benaming ziet staan dan voorbij die grens.
Auteursrechtelijk beschermd