Neerlandia. Jaargang 92

Geneeskunde

Ambulancevervoer over grens

Een aparte werkgroep van het Belgisch-Nederlands Grensoverleg (Benego) gaat bekijken hoe het ambulancevervoer in het grensgebied zodanig kan worden geregeld dat in spoedgevallen de patiënt zo snel mogelijk in het dichtstbijzijnde ziekenhuis terecht komt.

Daarbij kan het gewenst zijn dat inwoners van Belgische grensgemeenten met Nederlandse ambulances naar een Nederlands ziekenhuis worden gebracht, of andersom. De grens is in het ziekenvervoer en de keuze van het ziekenhuis nog een grote barrière. Het is nu vanwege de financiële afwikkeling via ziekenfondsen en dergelijke nog ondenkbaar dat een ambulance van de Gewestelijke Gezondheidsdienst uit Roosendaal net over de Belgische grens in Essen een doodzieke Belg ophaalt en die naar het nabijgelegen ziekenhuis in Roosendaal brengt.

Zo'n patiënt moet met een Belgische ambulance naar een ziekenhuis in Antwerpen worden gebracht. De rit naar Antwerpen duurt ongeveer een kwartier langer dan naar Roosendaal en ondertussen kan de patiënt al zijn overleden. In andere grensplaatsen kan de situatie net andersom zijn: Nederlanders zijn met Belgische ambulances sneller in Belgische ziekenhuizen.

De werkgroep van Benego, het samenwerkingsorgaan van Belgische en Nederlandse gemeenten langs de grens tussen Reusel en Putte, onderzoekt nu hoe de ambulances in dit grensgebied het efficiëntst kunnen worden ingezet.

De werkgroep komt verschillende problemen tegen. De vraag hoe het zit met het

[p. 173]

betalen van het vervoer naar het ‘buitenlandse’ ziekenhuis en de behandeling is er een van. Bovendien zijn er verschillen tussen het ambulancevervoer in Nederland en België. De mensen op de Nederlandse ambulances hebben wat meer medische bevoegdheden dan hun Belgische collega's. Daarnaast zijn de Nederlandse ambulances over het algemeen iets beter uitgerust dan die aan de andere kant van de grens.

Swoka-rapport en klinische biologie

Volgens het Nederlandse Swoka-rapport over de effectiviteit van laboratoriumonderzoek in ziekenhuizen, kost de klinische biologie in Nederland, met een bevolking van 14 miljoen, 1 miljard gulden (18 miljard BF). Aangezien de klinische biologie in België, met een bevolking van amper 9 miljoen inwoners, met 25,2 miljard BF gaat lopen, ontstond in de betrokken Belgische medische en politieke kringen heel wat deining over deze vaststelling. Temeer daar het Swoka-rapport stelt dat in Nederland zelfs vandaag nog 40% zou kunnen bespaard worden.

Het antwoord van belanghebbende kringen in België is o.m. dat in de Nederlandse ‘klinische chemie’ geen bacteriologisch, virologisch of parasitologisch onderzoek is begrepen, wat in België 1/3 van de totale kost van de klinische biologie vertegenwoordigt. Verder is 30% van de Nederlanders niet verzekerd voor dergelijke prestaties, zodat deze kosten ook niet voorkomen in de Nederlandse cijfers. Ten slotte zouden in de Nederlands-Belgische grensgebieden de laboratoriumonderzoeken massaal naar België worden gedraineerd. Rekening houdend met deze factoren, zou de eigenlijke kost van de klinische biologie op 2 miljard gulden dienen geraamd. Ook deze cijfers blijven echter onwetenschappelijk. Vergelijkbaar statistisch materiaal is naar verluidt immers niet voorhanden.

Zware doses Rohypnol uit de handel

De geneesmiddelenfabrikant Hoffmann-La Roche heeft besloten om de 4-milligram tabletten van Rohypnol in België per 1 juni volledig uit de handel te nemen.

Het bedrijf hoopt dat er zo een einde komt aan de zwarte handel in de slaaptabletten. Met vervalste of gestolen recepten worden nu bij Belgische apothekers de zware 4-milligram tabletten verkregen die vervolgens met flinke winst worden verkocht aan Nederlandse verslaafden. In Nederland is alleen de 2-milligram dosering van Rohypnol toegestaan.

Vorig jaar bleek dat het middel Rohypnol in grote aantallen door verslaafden wordt gebruikt en dat het middel in combinatie met andere drugs of alcohol tot agressief gedrag kan aanzetten.

Maastricht nodigde dit voorjaar de Vlaamse en Waalse gemeenten in de onmiddellijke nabijheid van Nederlands Limburg uit voor een gesprek. De Maastrichtse wethouder voor volksgezondheid, J. Hoen, hoopt dat hij met zijn Belgische collega's afspraken kan maken over hoe de zwarte handel in Rohypnoltabletten kan worden aangepakt. ‘Het probleem wordt steeds nijpender. Mensen staan Rohypnol hier nadrukkelijk op straat te verkopen. Ik wil dat ook de apothekers en huisartsen in België worden opgeroepen terughoudender te zijn met het verstrekken van Rohypnol’, aldus Hoen.

Volgens wethouder Hoen heeft Maastricht het ministerie van WVC al een jaar geleden gevraagd iets te doen aan het misbruik van Rohypnol. ‘Het duurde een klein jaar voordat we antwoord kregen. Het ministerie verzocht ons toen eerst maar eens met bewijzen te komen met betrekking tot de grenshandel. Ze wilden weten wie, wat, waar haalde. Maar ik kan toch moeilijk zelf voor de apotheken gaan zitten om te kijken wat er gebeurt’.

Tekst drugbrochure geschrapt

Het Centrum voor Alcohol- en andere Drugverslaafden (CAD) in Hasselt zal een paragraaf in een brochure over drugs wijzigen nadat uit Nederland tegen de inhoud protest was gerezen. De brochure dateert uit 1984 en werd verspreid onder hulpverleners. De Maastrichtse Officier van Justitie Oosterhof had zich gestoord aan een tekst onder de vraag ‘Wat te doen voor er politionele moeilijkheden zijn?’. Het antwoord luidde dat, vanuit juridisch standpunt, geen andere raad kan gegeven worden dan met het gebruik van drugs op te houden.

Voor wie deze raad niet opvolgt, worden adviezen gegeven ‘om ofwel niet tegen de lamp te lopen of minder erge moeilijkheden te krijgen’. Het eerste advies: ‘Niet verkopen, niet spuiten’. Het tweede: ‘Niet aankopen in cafés of op straat, liever dan naar Nederland’.

De Officier van Justitie stelde deze tekst aan de kaak voor de rechtbank van Maastricht, waar drie Luikenaars terecht stonden die enkele drugdealers hadden beroofd. Hij zei dat hij van zins was het ‘advies’ van het CAD aan het Nederlandse ministerie van Justitie voor te leggen.

In eerste instantie reageerden CAD-voorzitter Van Hex en de Limburgse gedeputeerde Dufaux ongelovig op de uitlatingen van de magistraat. Zij konden zich niet voorstellen dat de gewraakte passage in het boekje zou staan. Toen echter bleek dat de tekst wel klopte, werd besloten de passus in de volgende druk te schrappen. De brochure werd uitgegeven in samenwerking met de Limburgse provinciale dienst voor volksgezondheid.

Het CAD heeft het misverstand betreurd en gewezen op de goede samenwerking met het CAD van Maastricht in verband met het probleem van de Belgische druggebruikers die in Nederlands-Limburg drugs komen kopen.