Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Neerlandia. Jaargang 92 (1988)

Informatie terzijde

Titelpagina van Neerlandia. Jaargang 92
Afbeelding van Neerlandia. Jaargang 92Toon afbeelding van titelpagina van Neerlandia. Jaargang 92

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave



Genre

non-fictie

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Neerlandia. Jaargang 92

(1988)– [tijdschrift] Neerlandia–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Leefmilieu

Radioactieve besmetting Mol

De Stichting Natuur en Milieu en de Brabantse milieufederatie vragen aandacht voor de radioactieve besmetting van het grondwater bij het Studiecentrum voor Kernenergie te Mol (België). Zij zijn verontrust over deze besmetting dicht bij de grens, te meer daar het naar verluidt zou gaan om lang levende isotopen als plutonium en americium. De bodem- en grondwatervervuiling moet zo spoedig mogelijk worden stopgezet en de verdere verspreiding van de radioactieve stoffen in het grondwater en de bodem tegengegaan.

Het is hoog nodig dat er onderzoek wordt gedaan naar de omvang, aard en verspreiding van de radioactieve besmetting in het milieu. Mede op grond daarvan dient een saneringsplan opgesteld. Een ander punt van zorg is het gebruik van radioactief besmet water voor de koeling van de rookgassen uit verwerkingsinstallaties.

De Stichting Natuur en Milieu heeft minister Nijpels van Milieubeheer gevraagd hierover in contact te treden met zijn ambtscollega's in België. Het in 1987 overeengekomen Memorandum van Overeenstemming over nucleaire veiligheid tussen België en Nederland biedt voldoende basis voor een dergelijk initiatief.

Ontgrinding Maasland

In het Limburgse Maasland is het grinddossier opnieuw aan de orde. Aan Belgische kant wil de Vlaamse executieve bij monde van Minister Dupré paal en perk stellen aan de ontgrinding. De technische grindcommissie adviseerde dat het baggeren dient voort te gaan tot 2020, waarna alle baggeractiviteiten zouden worden stopgezet. De grindgravers zelf vragen een verlenging tot 2040, maar dat wil Dupré zelfs niet in overweging nemen. De mogelijke einddata zijn 2000, 2010 en 2020. Indien 2020 wordt aanvaard, dan betekent dit dat buiten de in de gewestplannen voorziene terreinen, nog een 260 ha ter beschikking moet komen van de grindboeren.

In Nederland is men al een tijdje bezig de ontgrinding in te dijken (o.a. door de heffing van taksen). Mede daardoor hebben Nederlandse baggermaatschappijen hun werkterrein naar België verlegd.

Over de haag kijken

In sommige Nederlandse gemeenten, o.a. in de Limburgse dorpjes Noorbeek en Sleenaek, wordt het planten van hagen door particulieren betoelaagd. Dit initiatief geeft de gemeente een veel levendiger uitzicht en lokt naar verluidt zelfs toeristen. Zoals het hoort heeft het Belgisch-Limburgse Bilzen dit mooie voorbeeld bestudeerd en - als eerste gemeente in België - nagevolgd.

Nederlands afval in België

Simon Kemp, voormalig directeur van het afvaltransportbedrijf ‘Kemp’, en twee van zijn medewerkers zijn in Nederland aangehouden.

Het trio wordt ervan verdacht van 1985 tot 1987 illegaal chemisch en industrieel afval te hebben gestort in de Brabantse gemeente Mellery.

Kemp zou ook illegaal tonnen vervuilde grond gestort hebben in het Nederlandse Ernst en zou betrokken zijn bij het schandaal van vervuilde gronden in Alphen-aande-Rijn.

De man wordt beschuldigd van fraude, oplichterij en ecologische misdrijven.

Waterverdragen

Eind juli vond op het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken, op initiatief van minister Tindemans, een werkvergadering plaats met de Waalse excellenties Wathelet, Coëme, Cools en Liénard en voorzitter Geens van de Vlaamse regering. Aan de orde waren de Waterverdragen. Naar verluidt heerste op de vergadering een positieve sfeer en minister Tindemans verklaarde zich o.m. bereid de samenstelling van de delegaties te herzien en er een afgevaardigde van de gewesten en gemeenschappen in op te nemen. Gehoopt wordt nu dat de bilaterale besprekingen met Nederland spoedig weer kunnen worden aangevat.

Kort geding tegen vliegveld Beek

In april spande de gemeente Lanaken een kort geding aan tegen de Nederlandse staat, die in Beek - vlak over de prens - het vliegveld Maastricht Airport wil uitbreiden.

Voor de rechter in Rotterdam beriep Lanaken zich op artikel 19 van de Nederlandse luchtvaartwet, die overleg eist met de omringende gemeenten. Lanaken ligt echter in België, en volgens de advocaat van de

[pagina 170]
[p. 170]

Nederlandse staat kan artikel 19 daar niet worden ingeroepen. Lanaken en ook de gemeenten Rekem, Neerharen, Gellik en Veltwezelt, liggen binnen de ‘contourlijnen’ van de nieuwe landingsstrip. Dit betekent dat de vliegtuigen die in Beek landen boven de Vlaamse gemeenten zullen opstijgen en dat zal voor de nodige lawaaihinder zorgen. Uit een studie van het Instituut voor Preventieve Geneeskunde van de Universiteit van Groningen is inmiddels gebleken dat dit in dergeljike gevallen een nadelige invloed op de gezondheid van de bewoners zal hebben. Zware straalvliegtuigen veroorzaken, binnen de contourlijnen, immers een geluid van om en bij de 80 decibel. De eis van Lanaken werd eind april door de rechter onontvankelijk verklaard. Het probleem hoorde volgens hem niet thuis bij de rechter in kort geding, maar bij de administratieve rechter. In het vonnis wordt tevens aangestipt dat Lanaken eventueel in beroep kan gaan bij de Nederlandse Kroon.

 

Ook in Nederland bestaat protest tegen de expansie van het vliegveld. Daar is men echter op de eerste plaats bezorgd om de mogelijke verlenging van de bestaande noord-zuidbaan. Deze baan hindert immers de Nederlanders zelf, terwijl de oost-westbaan veeleer de Belgische buren hindert. Dit betekent dan ook weer niet dat de Nederlandse milieuverenigingen voor de aanleg van de oost-westbaan zijn, integendeel. Er bestaat trouwens overleg met de Vlaamse collega's.

 

De vereniging ‘Geen uitbreiding vliegveld Beek’, liet in mei beslag leggen op de tegoeden van de Staat bij de Nederlandsche Bank voor een bedrag van 31,9 miljoen gulden. Half juni werd dit beslag door de president van de Amsterdamse rechtbank opgeheven, nadat de Staat had toegezegd de dwangsom te betalen als niet kan worden aangetoond dat de verplichting om de woningen rondom het vliegveld te isoleren, behoorlijk zijn nagekomen. De procedure daarvoor is inmiddels aanhangig gemaakt bij het Gerechtshof in Den Haag, dat de dwangsom van 100.000 gulden per dag had opgelegd.

De advocaat van de vereniging, mr. R. Bedaux, heeft direct na de uitspraak een nieuw kort geding aangekondigd, ditmaal tegen de Staat en de twee maatschappijen die 's nachts op Beek vliegen, XP en Emery. Daarin wordt de onmiddellijke stopzetting van alle nachtvluchten geëist. Volgens Bedaux heeft de Staat vorige week zelf toegegeven niet te willen voldoen aan de voorwaarden die de rechter heeft gesteld aan de rechtmatigheid van de nachtvluchtenregeling. Uit een recent onderzoek van de Heidemij is gebleken dat buiten de 1400 woningen die tot nu toe zijn geïsoleerd, er nog eens 970 extra én een verpleeginrichting moeten worden bewerkt. Minister Smit-Kroes heeft laten weten dat zij voor een aanvullend isolatieprogramma geen geld over heeft. Voor de Limburgse gedeputeerde Mastenbroek is de zaak echter simpel: als een gigantisch isolatieprogramma de oplossing biedt, dan moet dat maar worden uitgevoerd.

De Provinciale Staten van Limburg hebben een motie aangenomen, waarin er bij het kabinet op wordt aangedrongen haast te maken met het besluit over de aanleg van de nieuwe oost-westbaan. Deze baan zou de geluidoverlast van de huidige noordzuidbaan grotendeels wegnemen. De aanwijzing had voor 1 mei moeten geschieden, maar Smit-Kroes heeft de provincie laten weten dat het besluit zeker niet voor 1 september te verwachten is. De Eerste Kamer is nog niet klaar met de behandeling van het Structuurschema Burgerluchtvaartterreinen en bovendien is nog overleg gaande met de Belgische regering over grensoverschrijdende milieu-effecten van de nieuwe baan.

Uit een in Utrecht gepubliceerd rapport, opgesteld in opdracht van de Landelijke Commissie voor de Milieu-Effectrapportage, blijkt dat de aanleg van de nieuwe oost-westbaan voor 70.000 mensen geluidshinder zal meebrengen.

 

Het hoofd van de luchtverkeersleiding op het vliegveld, J. van Londen, liet zich inmiddels ontvallen dat volgens hem het luchtruim boven Zuid-Limburg al zo vol is, dat de aanleg van de nieuwe baan geen zin heeft. Anderzijds is het wel zo dat het vliegveld een stormachtige groei doormaakt: het eerste half jaar van 1988 zijn er vijftig procent meer passagiers vervoerd dan het jaar daarvoor. Na Schiphol is Beek de tweede luchthaven van Nederland op het gebied van het goederenvervoer (ook 's nachts).

 

Toen de gouverneur van Belgisch Limburg onlangs zijn ambtsjubileum vierde - bericht ons NRC Handelsblad - zei zijn Nederlandse collega dr. J. Kremers dat ze in België niet zo moesten zeuren over dat vliegtuigkabaal. Wijzend op de recente vestigingen van DSM en de Koninklijke Nederlandse Papierfabriek in Belgisch Limburg, zei hij: ‘Die gunnen we jullie toch ook. Bovendien stoppen de voordelen van de luchthaven niet bij de grens van onze beide provincies. (...) Ik ben zo vrij uw negatieve reacties als erg kortzichtig te bestempelen. U zou zich wat royaler moeten opstellen’.

Zuidhollands huisvuil naar Brugge en Frans-Vlaanderen

Dit voorjaar moest de provincie Zuid-Holland een noodregeling in werking stellen om haar afval kwijt te raken. Die noodoplossing bestaat erin dat het overschot aan huisvuil - zowat 30.000 ton - in Noord-Frankrijk wordt gestort op een particulier terrein in Blaringhem, weliswaar met toestemming van de - niet erg strenge - Franse autoriteiten.

In Zuid-Holland zelf wordt al geruime tijd geen huisvuil meer gestort. Verreweg de grootste hoeveelheid gaat naar diverse verbrandingsinstallaties in de eigen provincie, terwijl het surplus naar de verbrandingsinstallatie te Brugge wordt gebracht. Ook de installatie in Brasschaat (bij Antwerpen) ontving tot voor kort Zuidhollands afval, maar daar is nu een einde aan gekomen. Noord-Frankrijk wordt nu dus een laatste toevluchtsoord in geval van hoge nood.

Naar verluidt wordt ook Nederlands chemisch afval in Frans-Vlaanderen gedumpt, o.a. in Menneville, zo'n 40 km ten westen van Blaringhem. Het protest van de plaatselijke bevolking neemt toe.

Internationale Maas-commissie

In een parlementaire vraag in de Vlaamse Raad van 15 februari 1988 vroeg J. Valkeniers aan minister Dupré een Internationale Commissie ter Bescherming van de Maas tegen verontreiniging op te richten, waarin alle Maasoeverstaten en de Europese Commissie zijn vertegenwoordigd. Valkeniers verwees hiervoor naar het pleidooi van de Samenwerkende Rijn- en Maaswaterleidingbedrijven (RIWA) en de Brusselse Intercommunale Watermaatschappij (BIWM), die een gezamenlijk Maas-Memorandum 1988 uitgaven. In dit rapport zetten zij in 10 stellingen uiteen welke elementen uit het oogpunt van de openbare drinkwatervoorziening - voor 5 miljoen mensen nota bene

[pagina 171]
[p. 171]

- noodzakelijk zijn voor een verantwoord beheer van de Maas, en wensen zij de oprichting van een internationale commissie. Minister Dupré antwoordde dat hij aan staatssecretaris mevr. M. Smet had gevraagd het initiatief te nemen tot een informeel oeverstaten-overleg.

Ook L. Kelchtermans stelde terzake op 29 februari aan minister J. Dupré een parlementaire vraag, waarin hij pleitte voor grensoverschrijdend overleg. Dat het Maaswaterprobleem ernstig is, bleek nog maar eens uit het rapport dat Greenpeace eind juni verspreidde over de Belugacampagne die de organisatie vorig jaar in september in het Maasbekken voerde. Greenpeace noteerde hoge concentraties kwik in vissen, sedimenten met belangrijke hoeveelheden zware metalen en gevaarlijke organische verbindingen, en water dat vergiftigd is door organochloorverbindingen. Oorzaak is de systematische overtreding van de lozingsnormen door bedrijven op de oevers. Ook Greenpeace pleitte voor het instellen van een internationale commissie. Burgemeester Close van Luik repliceerde dat het aandeel van Wallonië in de Maasvervuiling sterk wordt overdreven, en dat ook in Maastricht wordt geloosd.

Vakbeurs akoestiek en lawaaibeheersing

Op 18 en 19 mei vond in het Antwerps Bouwcentrum een Belgisch - Nederlandse vakbeurs plaats over akoestiek en lawaaibeheersing. Meer informatie: Technologisch Instituut K. VIV, J. van Rijswijcklaan 58, 2018 Antwerpen, tel. 03/216.09.96.

Gifbelt bij Antwerpen

In Antwerpen is een ernstige milieu-affaire aan het licht gekomen. Op een openbaar terrein bij de haven en op een vuilstortplaats is een grote hoeveelheid van het uiterst giftige dioxine aangetroffen.

Volgens de raadsfractie van de milieupartij Agalev gaat het om 168 kilo dioxine, de meest giftige stof ooit door mensen gemaakt. Verder ligt er ook nog 96 kilo arseen, 500 kilo zink en 1600 kilo jodium. De dioxine komt in een zeer hoge concentratie voor, namelijk 21 mg per kilo. Volgens J. Feenstra van het Instituut voor Milieuvraagstukken in Amsterdam is hier sprake van een absoluut levensgevaarlijke situatie. ‘Die concentratie is walgelijk hoog’. Ter vergelijking: in de Volgermeerpolder bij Amsterdam, een ernstig verontreinigde stortplaats, werd een concentratie van 2 microgram dioxine per kg aangetroffen.

De Antwerpse schepen J. Devroe bevestigde dat er op de terreinen inderdaad giffen, waaronder dioxine, gevonden zijn. De giftige stoffen bevinden zich onder de restanten van een in 1983 afgebrand havenpakhuis. 8000 ton puin en andere resten van het pakhuis liggen op de stedelijke stortplaats Hoge Maey. De resterende 200 ton liggen nog op het haventerrein.

Onder de stortplaats Hoge Maey ligt volgens het gemeentebestuur een ondoordringbare kleilaag. Maar volgens de stichting Natuur en Milieu in Utrecht is klei niet echt ondoordringbaar.

De gemeente is voorlopig niet van plan het terrein bij de haven schoon te maken.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken