Neerlandia. Jaargang 86

Milieu

Radio-actieve afval opslaan in Moerdijk

In de Brabantsegemeente Moerdijk is enige deining ontstaan nadat bekend werd dat het ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne overweegt om radio-actief afval op te slaan op het industrieterrein Moerdijk. Sinds enige tijd speelt de overheid met de gedachte om het storten van radio-actief afval in zee - voorlopig - te vervangen door het opslaan van dat afval op speciale terreinen. Het afval is in hoofdzaak afkomstig van ziekenhuizen, bedrijven en het Energie Centrum Nederland in Putten.

Een woordvoerder van het ministerie verklaarde onlangs dat het onderzoek naar mogelijke opslagplaatsen nog niet is afgerond. Daarom is het op dit moment nog niet te zeggen of Moerdijk als zodanig zal worden aangewezen, temeer daar Den Helder daarvoor in principe een tererin heeft aangewezen.

Dit neemt echter niet we g dat bij het Industrie- en Havenschap Moerdijk (IHM, deelnemers zijn de provincie, de gemeenten Breda, Zevenbergen, Klundert en H. en L. Zwaluwe) deze optie van het ministerie niet in dank werd afgenomen.

Burgemeester Seelen van Zevenbergen is uiterst afwijzend teen dit project: ‘Het is een bedreiging van het leefmilieu in de Noord-Westhoek en wellicht nog verder. Bovendien is een dergelijke opslagplaats niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van het IHM’.

Alhoewel de IHM dit jaar nog geen vierkante meter grond aan het bedrijfsleven kon verkopen, is men er niet van plan om toe te happen op een eventueel bod van het ministerie. PvdA-raadslid De Groot: ‘Het IHM kan misschien wel moeilijk zijn grond kwijt, maar als het zo moet, dan liever niet’.

Het bestuur van de Brabantse Milieufederatie (BMF) heeft de consequentie getrokken uit de afwijzingen van het dumpen in zee en ruimte: elk land moet zijn eigen radio-actieve afval zelf bergen. P. van Meijenfeldt: ‘Wij denken aan één centrale opslagplaats. Wanneer je Nederland bekijkt is er maar één reële mogelijkheid: het terrein van de ECN in Putten. Dat is de enige plaats waar alle aanwezige kennis verzameld is over kernenergie en over de kernafvalproblematiek. Het is bovendien een goed bewaakt gebied’.

Milieuklachtentelefoon onder de loep

De vereniging Werkgroep De Generaal uit Bergen op Zoom, stelde het gebrekkig functioneren van de milieuklachtentelefoon van de provincie Noord-Brabant aan de kaak.

Na kantooruren kunnen milieuklachten op een automatisch antwoordapparaat ingesproken worden. Dit heeft voor gevolg, aldus de werkgroep, dat voor meer dan de helft van de tijd slagvaardig optreden bij milieuhinder vrijwel onmogelijk is. De kwetsbaarheid van de Zuidwesthoek t.o.v. de hinder (stankoverlast) uit het industriegebied in Antwerpen speelde daarbij een grote rol.

De provincie bekijkt momenteel hoe de effectiviteit van de milieuklachtentelefoon en de bereikbaarheid daarvan buiten de kantooruren kan verbeterd worden.

Eurochemic Mol

In onze vorige editie hadden we het reeds uitgebreid over de ongerustheid van met name de provincie Noord-Brabant en Zeeland i.v.m. het Belgische energiebeleid. De heropening van Eurochemic (opwerkingsfabriek voor bestraalde splijtstofstaven) staat centraal in deze discussie.

Op vragen van statenlid T. Brugman (Noord-Brabant) antwoordde de G.S. van Noord-

[p. 153]

Brabant dat de gemeentelijke rampenplannen moeten worden afgestemd op de Nederlandse alarmregeling voor de kernenergieinrichtingen in het Belgische Mol.

Van de 131 Brabantse gemeenten beschikken er nu 61 over een eigen openbaar rampenplan. Wettelijk moet elke gemeente vóór 1 september 1983 een rampenplan hebben.

Het college meent dat ‘Het bestrijden van rampen weliswaar een gemeentelijke aangelegenheid is, maar als er radio-actieve straling vrijkomt, wordt die gemeentelijke verantwoordelijkheid voor een deel verlegd naar het rijk (...). Het ligt in de bedoeling dat de op te stellen alarmregeling voor Mol daarin zal voorzien.’

Het college van Noord-Brabant wijst er verder op dat de Staatssecretaris van Volksgezondheid en Milieuhygiëne al eerder heeft laten weten dat een gezamenlijke Belgische-Nederlandse alarmregeling om juridische redenen niet uitvoerbaar is.

Volgens het College van G.S. bestaat er tussen Nederland en België de afspraak dat bij heropening van Eurochemic de Nederlandse overheid vooraf op de hoogte wordt gebracht van de eventuele gevolgen voor milieu en volksgezondheid. Vermeld werd tevens dat het College zelf in actie zou komen als België onzorgvuldig dreigt te handelen.

ANWB: Biesbosch voor recreatie behouden

Verscheidene milieufederaties en natuurbeschermingscomitees drongen aan op de klassering van het Biesbosch als nationaal park. Men is in deze kringen van oordeel dat de vele tienduizenden recreanten die jaarlijks het Biesbosch bevolken de oorzaak zijn van de teloorgang van de fauna en de broedplaatsen van talrijke watervogels.

De overheid was niet ongevoelig voor deze argumenten: momenteel wordt onderzocht of de Biesbosch in aanmerking komt om bestemd te worden tot ‘nationaal park in oprichting’. Hiervoor hanteert de overheid het argument dat, ter bescherming van het gebied, verblijfsrecreatie niet thuis hoort in een nationaal park.

De ANWB van haar kant is echter van oordeel dat de Biesbosch niet als ‘nationaal park’ moet worden aangewezen. De ANWB meent dat het geen oplossing biedt om de tienduizenden recreanten die jaarlijks in de Biesbosch te vinden zijn naar elders te verwijzen. Bovendien, zo stelt de toeristenbond, is het beter de Biesbosch tot nationaal recreatiegebied te bestempelen, een plaats waar recreatie en natuur naast elkaar kunnen blijven bestaan.

(Bij de uitgeverij Kosmos verscheen onder redactie van Drs. H. de Boois het boek ‘De Biesbosch, het karakter van de grote verandering’, waarin de afsluiting van de Haringvliet en de gevolgen ervan beschreven staan. De afsluiting van het Haringvliet in 1970 heeft ongekende invloed gehad op de flora en fauna van de Biesbosch, die tot dan toe eeuwenlang door een open verbinding met de zee de wisseling van eb en vloed onderging).