aan de Italianen en aan de Duitse-Tyrolers, aan de Spanjaarden en aan de Provençalen enz. hetzij doordat eerst federale staten worden gevormd, staten die de eigenheid en het zelfbestuur van hun verscheiden delen erkennen en toepassen en als federale staat tot de confederatie Verenigd Europa toetreden, hetzij doordat alle nationaliteiten in Europa aanwezig op de grondslag van haar eigenheid in zelfbestuur in de Confederale (Federale) Europese gemeenschap worden opgenomen.
Stonden wij voor een historisch onbevlekt blad dan kon een Federatie van Europa ontstaan en konden staten als Spanje, Frankrijk, België, Engeland verdwijnen. Om plaats te maken voor de éne Gemeenschap het federale Europa.
De bezoedelde geschiedenis is er echter eenmaal. Spanje, Frankrijk, Engeland enz. zijn bestaande, in de geschiedenis gegroeide, staten. In deze staten is een nationale verbondenheid niet te miskennen.
Men kan het rampjaar 1830 (1839) als Noord- en Zuid-Nederlander mijnentwege bitter bewenen doch de oorlog van 1830-1839 is een onwrikbaar geschiedkundig feit. Geen Noord-Nederlander kan de Zuid-Nederlander hier iets voorschrijven.
Of een zekere Schotse zelfstandigheid de nationale engelse eenheid zal wegdrukken kan niemand in allesbeslissende zin vaststellen.
Persoonlijk zou ik de vrije vereniging van Ierland en (romp-) Ulster van ganser harte toejuichen. Als de Rooms-Katholieke Kerk en de Protestantse kerken en de vakbeweging(en), gedragen door de politieke partijen, tot de heelheid en de nationale eenheid van Ierland zouden kunnen komen zou ik daarvoor dankbaar zijn. Doch de geschiedenis is niet van plan te lopen zoals ik wel zou willen. Voor een niet onbelangrijk deel is dit maar goed ook.
Gezien het feit, dat staten als Frankrijk, Spanje en Engeland hun bestaan niet zullen willen opgeven, gezien ook het feit, dat een zeker frans-, spaans- of engels nationalisme de verbondenheid van de verscheidenheid zal doen gevoelen ook bij de nu achteruit gedrongen delen van deze staten zal de beste oplossing wel zijn: een confederaal Europa! Een confederatie die door middel van federale staten de verscheidenheid van deze staten recht doet en de delen tot een grote mate van zelfstandigheid leiden kan.
Wie met één sprong in een uitgewerkt federaal Europa denkt te kunnen komen kon wel eens voor een europese chaos, voor een reeks van burgeroorlogen, komen te staan.
Wie op de bestaande grondslag bouwt en streeft naar noodakelijke decentralisatie en zelfbestuur der delen kan, naar ik dacht, door de jaren tot een Europa omvattende eenheid komen. In dat verenigde Europa kan het zaad der nationale vrijheid worden gezaaid, ontkiemen en volledig rijpen.
Uit overtuiging spreek ik over een democratisch Europa. Een Europa dat de rechten van de mens, van de volkeren, van de nationaliteiten, van de kerken, van de staatkundige organisaties enz. zal weten te eerbiedigen.
Vanzelf doemen hier de vragen rond de Zuid-Slavische staat en zijn minderheden, rond Tsjecho-Slowakije en zijn delen, rond Roemenië en de verloren gebieden, rond het herstel van Oekraïne enz. op. Voldoende om meer dan een lang mensenleven, volkeren, nationaliteiten en staten gespannen te houden. Terugkerende tot het voor de hand liggende meen ik dat het Verenigde Europa dat wij nu in 1977/1978 kennen en waarvoor de kiezers(essen), naar ik hoop, naar de stembus zullen gaan, zijn Vertegenwoordiging niet alleen op partij-politieke grondslag moet stellen. Aan 81 Franse centraliserend ingestelde leden die slechts alleen Parijs kennen, heeft het toekomstige Europese Parlement evenmin behoefte als aan 81 Engelsen opgevoed in het centralisme van Londen. Frankrijk moet achtergestelde Corsikanen, Provençalen enz. een plaats weten te geven. Zo zeker als Engeland plaats dient te bieden aan de vertegenwoordigers van de delen Schotland en Wales.
Met dit alles voor ogen zullen de leidende kopstukken van de bewegingen in Corsika, Catalonië, Baskenland, Schotland, Wales enz. hebben te zorgen voor nauwgezet blijvend contact. Namens dat geheel, in het Europese geheel, zullen deze leidslieden voor al de minderheden èn bij de desbetreffende staten èn bij het Europese Parlement hebben op te komen. Het spreekt vanzelf dat wij dit proces langs democratische weg willen zien verlopen. Geweldloze kracht is nu eenmaal sterker dan bommen, raketten, kapingen of terrorisme. Afgezien natuurlijk van morele overwegingen.
Er moet bij de Basken en bij de Vlamingen, bij de Schotten en bij de (Duitse-) Zuid-Tyrolen een krachtige wil aanwezig zijn het eigen karakter, de moedertaal, de eigen kultuur enz. te bewaren.
Naar velerlei variatie moge hier gelden: wees Vlaming die God Vlaming schiep!
J.H. SCHEPS
Auteursrechtelijk beschermd
