Neerlandia. Jaargang 80

[p. 54]

Kort genoteerd

Grensgevalletjes

Dit rubriekje werd niet in het leven geroepen om een vaste plaats op te vullen in elk nummer van Neerlandia. Het kwam daarentegen tot stand om af en toe een echo te kunnen brengen van voorvalletjes waarbij Noord en Zuid met mekaar geconfronteerd worden. Die confrontatie kan gewild of ongewild zijn; de verwezenlijking van onze doelstellingen positief of negatief beïnvloeden.

We beginnen met een reeks ‘snoepjes’ van het voorbije jaar. Een eerste anekdote brengt ons bij een échte snoeper. De Belgische rijkswacht betrapte de man, een Nederlander, toen hij het kabinet van eerste minister Leo Tindemans te Brussel verliet. De rijkswachters gingen een controlerend kijkje nemen in de kantoren van de premier en bemerkten dat de Nederlander er koekjes, één sinaasappel en enkele sardientjes had gegeten. De, lekkere dingen had de arrestant gevonden in een lade van het bureau van een secretaresse.

Bij nader onderzoek bleek dat de Nederlander geen politieke motieven had. Hij was daarentegen een geesteszieke, die in Nederland reeds geruime tijd werd opgespoord.

In Gent brachten de liefde voor de natuur en een overdosis belangstelling voor tuinaanleg, vier Nederlanders in een moeilijk parket. Op een zondagnamiddag wilde het viertal de tuinen van de St.-Baafsabdij gaan bezichtigen. Toen ze bij de abdij kwamen, bleek de toegangspoort evenwel gesloten. Eén van de Nederlanders - allemaal tuiniers - kon zijn nieuwsgierigheid niet de baas. Hij klauterde over het hek de abdijtuin in, maar bemerkte daarbij niet dat een huisbewaarder hem in het oog had. De waker liep haastig naar de indringer, in het beschaafd Gents zijn ongenoegen uitend over de oneerbiedige klimpartij. De Nederlander schrok zich een aap. Aan een geforceerd tempo vluchtte hij over de afsluiting weg. Met zijn drie vrienden-tuiniers sprong hij in hun auto. De wegrazende wagen was voor de bewaker het bewijs dat hij abdijplunderaars betrapt had, vóór ze hun slag konden slaan. De plichtsbewuste huisbewaarder aarzelde niet langer: Hij alarmeerde de rijkswacht, die haar patrouilles opdracht gaf uit te kijken naar het verdachte voertuig. Het duurde niet lang of één van de rijkswachtwagens reed achter de Nederlanders aan. Op de E3-autosnelweg in Lokeren, ruim 15 km van Gent, brachten de agenten de tuiniersauto tot stand. Het kostte de vier vrienden nog wel enige moeite en tijd vooraleer ze de rijkswacht van hun onschuldige bedoelingen konden overtuigen.

We besluiten met een autorubriekje. Niet een doodgewone seriewagen trekt onze aandacht; wel de rasechte Cadillac waarmee het Belgisch vorstenpaar vijftien jaar geleden door de straten van Brussel reed. De limousine, die koning Boudewijn en koningin Fabiola op hun trouwdag gebruikten, is inmiddels eigendom geworden van een Nederlandse meubelhandelaar. Goede klanten van de zakenman krijgen ritjes in de huwelijksslee aangeboden: De lotgevallen van een Cadillac.

Tot over twee maanden, bij weer andere grensgevalletjes.

R.d.C.

Pedagogen uit Noord en Zuid samen in tijdschrift

Over broederschap tussen Noord en Zuid wordt graag en vaak gepraat. De pedagogen hebben er nu ook wat aan gedaan. Op 1 januari 1976 is een nieuw maandblad verschenen ‘Pedagogisch Tijdschrift - Forum voor Opvoedkunde’. Die vernuftige titel duidt de integratie aan tussen het Nederlandse ‘Pedagogisch Forum’ en het Vlaamse ‘Tijdschrift voor Opvoedkunde’. En zonder enige opslorpingsneiging.

De twee uitgeverijen (Malmberg en Standaard) zullen samenwerken; de twee redakties versmelten in een nieuwe struktuur; in een twaalftal sekties wordt telkens één deelgebied van de pedagogische wetenschap door Vlamingen en Nederlanders onderzocht (didaktiek, onderwijsorganizatie, nascholing, vergelijkende en historische pedagogiek etc.). De nieuwe formule kondigt ook een nieuwe aanpak aan van dit wetenschappelijk, maar praktijkgericht tijdschrift.

U kent toch reeds openbaar kunstbezit?

Een van de culturele initiatieven die sinds enkele jaren gemeenschappelijk door Vlaanderen en Nederland worden opgezet is Openbaar Kunstbezit.

Met een abonneebestand van 90.000 is Openbaar Kunstbezit een van de tijdschriften met de ruimste verspreiding in Noord en Zuid. Indien men bovendien rekent met de gemeenschappelijke N.O.S.- en B.R.T.-programma's, die maandelijks door de televisie en wekelijks door de radio worden uitgezonden, dan mag men rustig stellen dat deze vorm van kunstinitiatie via reproduktie - tekst, beeld en gesproken woord zeer populair is in het Nederlands taalgebied.

In 1976 gaat deze coproduktie onverminderd voort: opnieuw zal een kunstalbum worden uitgegeven, bestaande uit acht afzonderlijke series, waarin telkens een onderwerp uit de beeldende kunsten en de architectuur zal worden behandeld. Elke serie wordt ingeleid over drie geïllustreerde pagina's, waarna tien kunstwerken afzonderlijk worden besproken en afgebeeld in kleur of zwart-wit. Een volledige jaargang biedt aldus meer dan 190 blz. informatie over de beeldende kunsten en architectuur. Een gratis museumkaart laat de abonnees toe voordelig de meeste musea in Nederland en België te bezoeken. De belangrijkste musea zijn gratis toegankelijk, andere bieden een aanzienlijke korting op de toegangsprijs en op de prijs van de catalogi.

Vanaf 1976 zijn er bovendien een reeks kastelen in Vlaanderen en Wallonië eveneens op vertoon van de museumkaart met reduktie toegankelijk.

Het programma 1976 trekt de vernieuwing door die Openbaar Kunstbezit aarzelend inzette in 1974. Niet alleen kunsthistorici werken voortaan mee aan de verschillende series; ook aan actuele kunstenaars uit beide landen wordt gevraagd om vorm te geven aan Openbaar Kunstbezit-series. Tot nog toe hebben deze schilders en beeldhouwers hun favoriete werken besproken uit bekende musea: het Stedelijk Museum te Amsterdam, het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen en Gent, het Museum Króller-Müller te Otterlo, de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel en andere.

Oud en nieuw komt in deze keuze voor: J. van Eyck, G. David, J. Ensor, C. Permeke, R. Magritte, P. Cézanne, Brancusi, R. Raveel enzovoort.

Volgende Vlaamse schilders verleenden reeds hun toezegging voor 1976: Dan van Severen en Etienne Elias. Bij het ter perse gaan werd nog gepraat met enkele bekende schilders in Nederland. De grafische vormgever Jan van Toorn (Nederland) verzorgt een serie over affiches.

[p. 55]

‘Omgevingskunst’ - een nieuwe term om de coóperatie architect, kunstenaar en landschapsarchitect te omschrijven - krijgt voor het eerst een kans in Openbaar kunstbezit 1976.

Het was misschien overbodig deze kunstuitgave aan ‘Neerlandia-lezers’ voor te stellen. Openbaar kunstbezit 1976 moet U alvast in huis hebben. Dus nu abonneren.

Inlichtingen:

voor België: Jan van Rijswijcklaan 28, 2000 Antwerpen;

voor Nederland: Postbus 5555, NI-Amsterdam.

Noord-Zuid-integratie aan de basis

Op initiatief van de Heren Burgemeesters van Essen en Zundert hebben de 6de klassers van Wildert en Horendonk een dagje doorgebracht bij de 6de klassers van Zundert (St.-Aloisiusschool) en omgekeerd.

In de voorbereidende vergadering met de betrokken schoolhoofden werd vooropgesteld dat de integratie maximale kansen moest krijgen. Er moest angstvallig over gewaakt worden elke wanklank te vermijden. Het voorstel dat elke Nederlandse jongen een Belgisch vriendje zou uitnodigen om bij hem thuis te middagmalen (en in België omgekeerd) werd verworpen. De sociale middens waaruit de leerlingen komen zijn te heterogeen. Er werd daarom besloten dat de scholen zelf in de school een middagmaal zouden aanbieden. Verder zullen de bezoekers aan het gewone klasleven deelnemen terwijl de namiddagen zullen besteed worden aan socio-culturele activiteiten.

Op 16 juni 1975 is het dan zo ver. Rond halftien komen de 6de klassers van de heer Boomaers, schoolhoofd te Wildert aan. Na de verwelkoming en wederzijdse voorstelling, worden ze door Fl. Backx, schoolhoofd, te Wildert, in al de lokalen rondgeleid. Er wordt eveneens een bezoek gebracht aan de schooltuin. Mr. Boomaers steekt zijn bewondering hiervoor niet onder stoelen of banken. Hierna volgt het speelkwartiertje. De jongens hebben intussen al een Nederlands vriendje uitgekozen. Het is opvallend hoe ze ongedwongen en vrij met elkaar omgaan. Door beide groepen wordt dan actief aan de rekenles deelgenomen. De les verloopt vlot; hoewel hier wel duidelijk sommige verschillen naar voren treden betreffende de rekenvormen. Ook de taalles verloopt naar wens. Als stilleestekst werd een gedicht genomen. Na de voorbereidende oefeningen wordt dan aan de dramatisering begonnen. Aanvankelijk is er wel enige aarzeling maar na een tijdje komen ze los. Er wordt geacteerd dat het een lust is om te zien.

Zoals afgesproken wordt er gezamelijk gemiddagmaald. Dit mag misschien wel het grootste succes genoemd worden. De jongens babbelen honderd uit. Het ijs is voor goed gebroken. Als bekroning volgt dan tijdens de middagpauze op de speelplaats een voetbalmatch Belgié-Nederland, die de jongens zelf spontaan organiseren.

In de namiddag wordt dan het museum bezocht. Mr. Tireliren, conservator, leidt de jongens rond. Ze genieten echt van dit uurtje, ze zijn vol belangstelling. Nu, het moet gezegd worden; Mr. Tireliren kent er wat van.

Rond drie uur worden dan de jongens door de Heer Secretaris, in vervanging van de Heer Burgemeester, die belet was, verwelkomd. Zundert wordt een mooie pentekening van de Essense kunstenaar Albert Isackers aangeboden. In zijn wederwoord dankt de Heer Boomaers vooral voor de gulle ontvangst en het genomen initiatief. Als aandenken ontvangen het Gemeentebestuur en de beide schoolhoofden een uitgave van een reeks van oude prentkaarten van Zundert.

's Anderendaags is het dan de beurt voor het tegenbezoek. Het programma dat ongeveer gelijklopend is met dat van de vorige dag, verloopt zeer vlot. Ook het middagmaal vormt hier het hoogtepunt. Opvallend is wel dat enkele ouders van de Zundertse leerlingen dit maal verzorgen. Dit moet zeker de relaties tussen school en gezin sterk verbeteren.

Eveneens als te Essen worden de klassen door het Gemeentebestuur ontvangen. De Heer Burgemeester is zeer gelukkig de leerlingen te mogen verwelkomen. De kern van zijn betoog komt hier op neer dat de rijksgrens geen hindernis mag zijn om als goede buren met en naast elkaar te leven. We kennen elkaar toch zo weinig en we wonen zo dicht bij elkaar; vandaar dit initiatief.

In zijn wederwoord dankt de Heer Backx, de burgemeester en de school voor de geweldige onvangst. Hij zegt dat de BE-NE-GO gemeentebesturen het zaad van de integratie gestrooid hebben en dat de scholen tot taak hadden dit zaad te doen gedijen. Hij noemt het ook een gelukkig initiatief dat waard is voortgezet te worden. In naam van het Gemeentebestuur van Essen overhandigt hij dan aan de Heer Burgemeester en aan het schoolhoofd de heer Boomaers een uitgave van een reeks oude prentkaarten van Essen.

Onder het drinken van een heerlijke frisdrank wordt er nog wat gezellig nagekeuveld en daarna hartelijk afscheid genomen. Wuivend en zingend verlaten ze Zundert. Het is een heerlijke dag geweest.

Enkele nabeschouwingen:

Dit initiatief kan gerust voortgezet worden. Langs beide kanten is er inzake onderwijsmethodiek wel wat te leren. (Voorbeeld schriften voor linkshandigen).

Het is ook een waardevol element geweest in de opvoeding. Het zal voorzeker ook bijdragen tot een betere verstandhouding tussen Noord en Zuid. Er dient wel degelijk rekening gehouden te worden met de sociale achterban van beide scholen.

Het begin van het derde trimester lijkt me ook een geschikter moment. Het is ook beter m.i. dit experiment te beginnen met 4de of 5de klassers, zodoende kan met de proef het volgend jaar verlengen met dezelfde leerlingen.

Het oprichten van werkgroepen met sterk gemotiveerde onderwijzers lijkt me aanbevelenswaard.

FLOR BACKX

Gewezen Belgische ambassadeur in Nederland

Voor de Belgisch-Nederlandse Vereniging van Antwerpen sprak de gewezen ambassadeur van België in Nederland, Baron F.X. Van der Straeten Waillet.

Het was geen gewone tafelrede, wel een humoristische bondige spreekwaterval. Bondig omdat de spreker uitging van de vaststelling: ‘Een tafelrede wordt korter naarmate men meer naar het zuiden gaat’. Dus: kort maar goed.

Over ambassadeurs gesproken. Wat doen zij? (Ondermeer) veel, heel veel handen schudden. Van de hand van de Koningin tot deze van de meest eenvoudige burger. Daarom stelde Baron Van der Straeten Waillet terecht de vraag of ambassadeurs niet eerder hand- dan geestesarbeiders waren. Of zijn het ‘mond- en klauwarbeiders’? Een ambassadeur in Nederland is ook een seizoenarbeider. Waarom? Tijdens de lente drukt hij de handen van vele Scheveningse schippers op vlaggetjesdag. In de herfstperiode komen op prinsjesdag de parlementsleden aan de beurt. 's Winters defileren de academische handen.

[p. 56]

Het vele handendrukken heeft als resultaat dat een ambassadeur er een coctailarm aan overhoudt.

Een ambassadeur in Nederland moet ook thuiszijn in de vele subtiele aanspreektitels van ‘Mijnheer’ of ‘Mevrouw’ tot ‘hoogedelgeborene’ of ‘hoogedelgestrenge’.

Baron Van der Straeten Waillet liet niet na het lof te zingen van het land waar hij vele jaren als ambassadeur werkzaam was. Twee karakteristieken bleven hem bij. Nederland is een hartelijk land met een onverwoestbare originaliteit. De Nederlander is in Europa trouwens een apart geval. De ‘homo sapiens’ is soms aardrijkskundig geïsoleerd op diverse plaatsen, in de wereld tot ontwikkeling gekomen. Bij de Nederlander is er echter iets meer, nl. het politieke isolement (in het verleden althans!). Dit heeft tot gevolg dat de Nederlandse ‘volksdeeg’ uit de Europese bakoven slechts kon oprijzen dank zij vier grote originele gasten: Willem van Oranje, als geniaal staatsman; Calvijn, als groot Frans hervormer; Erasmus, als Europees humanist en Grotius als universeel rechtsgeleerde.

Dit is niet zomaar een bewering. Van Leeuwarden tot Breda vindt men in de Nederlandse burger steeds iets terug van deze grote figuren.

Een man die vele jaren het officiële België in Nederland heeft vertegenwoordigd, houdt van dit land. Alleszins een hoopvol teken voor de toekomst.

Tot slot nog een bedenking. Graaf D. Le Grelle, dynamisch voorzitter van de Belgisch-Nederlandse Vereniging, dankte op een even humoristische wijze de spreker. Wordt de Belgisch-Nederlandse Vereniging een kleinkunstacademie?

Frans-Vlaamse veertiendaagse
Goede hoop op vast cultuurcentrum te Rijsel

Door burgemeester Mommerency van Nieuwpoort werd met het blazen van een typische scheepshoorn de tweede Frans-Vlaamse veertiendaagse ingezet. Vooraf had hij in een redevoering gewezen op het feit dat deze veertiendaagse een middel is en blijft om tussen de mensen van weerszijden de grens van gedachten te wisselen.

Door de h. De Beer, een Frans-Vlaming uit Rekspoede, werd daarop in het Nederlands een geschiedkundig overzicht gegeven over de banden tussen de Franse en de Belgische westhoek. Burgemeester Prouvoyeur van Duinkerke noemde deze manifestatie een enige gelegenheid om de Franse havenstad met haar belangrijke sport- en haveninfrastructuur voor te stellen.

Ten slotte werd het woord gevoerd door de h. Fleerackers, kabinetschef van Nederlandse Cultuur, die in voorzichtige bewoordingen de uitzichten voor het openen van een bestendig centrum voor de Nederlandse cultuur te Rijsel gunstig noemde. Meteen drong hij erop aan, dat Nieuwpoort ‘in zijn boosheid zou volharden’ om langs deze Frans-Vlaamse veertiendaagse om de integratie van de Nederlandse cultuur in Frans-Vlaanderen te helpen bestendigen.

Puik initiatief

In samenwerking tussen de Stichting Ons Erfdeel en het Belgische Ministerie voor Nederlandse Cultuur loopt te Rijsel onder grote belangstelling een merkwaardig initiatief.

In een reeks van twaalf conferenties kwamen een aantal representatieve persoonlijkheden de geschiedenis en de levende cultuur belichten van de Nederlanden (les régions de langue néerlandaise). Aan het woord kwamen Sadi de Gorter, Walter Thijs, A.G. Samoy, Hendrik Brugmans, W. Vanbeselaere, Manu Ruys, Jacqueline Buffin, P.G. Ruysschaert, Adriaan Verhulst, Eugène van Itterbeek, Pierre Brachin en Luk Schepens. Zij behandelden uiteenlopende thema's zoals: 700 jaar Amsterdam; het onderwijs van het nederlands in Frankrijk; de Benelux; het nederlands cultuurgebied; Constant Permeke; de Belgische staatshervorming; de Hollandse Gouden Eeuw; de economische ontwikkeling in de Lage Landen; de politieke partijen in België; Charles Peguy en de nederlandse literatuur; het nederlandse katholicisme en de bescherming van het stadspatrimonium. Een puike vorm van cultuurspreiding.

Nederlandse universiteiten en KUL werken in cursusverband samen

In februari van dit jaar organiseerden de rijksuniversiteit van Utrecht, die van Groningen, de Keizer Kareluniversiteit te Nijmegen, de Landbouwhogeschool te Wageningen en de Katholieke Universiteit (KUL) te Leuven gezamenlijk een leergang; de eerste sessie van een post-academische cursus gezinssociologie. De cursus werd gegeven binnen de faculteit sociale wetenschappen van de KUL. De bedoeling van deze cursus is om personen die reeds enkele jaren zijn afgestudeerd in de gezinssociologie in te wijden en hen op de hoogte te brengen van de nieuwste ontwikkelingen ten aanzien van de theorie en het wetenschappelijk onderzoek.

Verschillende docenten, verbonden aan de genoemde instellingen van hoger onderwijs, hielden tijdens de bijeenkomsten in Leuven inleidingen. Op de eerste dag werd aandacht geschonken aan de theoretische ontwikkelingen binnen de gezinssociologie. De tweede dag was gewijd aan de benaderingswijzen, aan de hand van het onderzoek. De dag daarop werd besteed aan de bestudering van een overzicht van de ontwikkelingen in de Belgische en Nederlandse gezinssociologie. En de laatste dag stond in het teken van voorlichting over de demografische ontwikkelingen, in casu de veranderingen in gezinsvormingsgedrag in België en Nederland. Bij het ter perse gaan van dit nummer werden nieuwe cursussen aangekondigd in Wageningen en in Utrecht.

[p. 57]

Belgische journalisten bestudeerden Nederlandse onderwijssysteem

Voor enkele weken bezochten twaalf Belgische journalisten Den Haag om zich op de hoogte te stellen van het Nederlandse onderwijssysteem. Minister Van Kemenade en staatssecretaris De Jong waren daarbji behulpzaam, geassisteerd door enkele ambtenaren. Het ging niet alleen over theoretische vraagstukken, maar ook om het onderwijs in de praktijk. De Belgische gasten brachten o.a. een bezoek aan de ‘Open Scholengemeenschap Bijlmer’. De excursie begon met een uiteenzetting door de directeur-generaal diensten onderwijs en inspectie, drs. Th. D. Jansen over de opzet van het Nederlandse onderwijssysteem. Volgens een verslag in ‘Uitleg’ gaf de minister een toelichting op de zes uitgangspunten van de Contourennota:

-	het bevorderen van gelijke mogelijkheden tot ontplooiing van allen:
-	het bevorderen van meer mogelijkheden tot ontplooiing van bredere scala's van individuele kwaliteit en talenten;
-	het bevorderen van de sociale weerbaarheid van de leerlingen;
-	het bevorderen van een grotere betrokkenheid bij en invloed op het onderwijs van de direct belanghebbenden;
-	het bevorderen van de individualisering van het onderwijs;
-	het bevorderen van grotere doelmatigheid van het onderwijs.

Staatssecretaris De Jong gaf een uitleg over de vrijheid van onderwijs die hij aanduidde als ‘iets heel eigens van het Nederlandse onderwijsbestel. ‘De vrijheid van onderwijs wordt in de laatste versie van de Grondwet (art. 208) niet genoemd, maar uit de tekst valt af te leiden, aldus de staatssecretaris, dat er wel degelijk een zekere mate van vrijheid van inrichting voor het bijzonder onderwijs bestaat. Het bijzonder onderwijs heeft die vrijheid vooral waar die inrichting beïnvloed wordt door de richting van de school. ‘De dragers van de vrijheid van onderwijs zullen er zelf aan moeten werken, dat de inrichting van hun scholen zoveel mogelijk bepaald wordt door de richting van het onderwijs’, aldus de staatssecretaris.

Het bezoek aan de ‘Open Schoolgemeenschap Bijlmer’, betekende voor de Belgische journalisten een kennismaking met de middenschool. Een instituut, dat uit de samenleving is voortgekomen, zoals de directeur van de school, ir. G. Pieterse, betoogde. Op de middenschool staat de ontmoeting van de personen in het middelpunt. De taak van de school is te zorgen voor een individuele ontplooiing. De centrale figuur daarbij is de mentor. Ir. Pieterse benadrukte dat de onderwijsvernieuwing vanuit de klas moet komen.

'n Goede buur ... 'n goede vriend, Vlaanderen - Nederland zonder grenzen

Niet ver van de Belgisch-Nederlandse grens ligt het vormingscentrum ‘Hedenesse’ (nabij Cadzand). Door zijn unieke ligging heeft het centrum de mogelijkheid zich zowel te richten op Vlaanderen als op Nederland. En dat gebeurt ook.

Van 16-25 juli a.s. vinden er op het centrum ontmoetingsdagen plaats voor Vlamingen en Nederlanders. Ontmoetingen over de landsgrenzen heen, waarbij het uitgangspunt is: onderlinge kennismaking en samen bezig zijn rond huidige maatschappelijke ontwikkelingen.

Ervaringen van het afgelopen jaar tonen aan hoe verrijkend, verhelderend en informatief de konfrontatie tussen Vlamingen en Hollanders is. Men gaat elkaar met andere ogen zien, ontdekt de eigenheid van elkaars leefwereld en leert die waarderen. En dan geldt: ‘een goede buur is beter dan een verre vriend’. Deelname staat open voor iedereen vanaf 19 jaar; al of niet gehuwd, met of zonder kinderen. In de regel wordt de ochtend en de avond besteed aan het programma en kan men er 's middags op eigen gelegenheid op uit trekken. (Hedenesse ligt ca. 5 km. van zee). Voor de kinderen is er een apart programma onder deskundige leiding. Graag zenden wij u op aanvraag een folder waarin één en ander uitgebreid te lezen staat, verdere inlichtingen:

-	Administratie ‘Hedenesse’ Cadzand (Nld.) - tel. [phone]
-	Johan Beke, Wolvengracht 8 9910 Mariakerke - tel. [phone]

Een sekretariaat van de Michiel de Swaenkring in Antwerpen

De Michiel de Swaenkring, kulturele kring van de Frans-Vlamingen in de Franse Nederlanden heeft nu ook een sekretariaat in Antwerpen. De enorme belangstelling vanwege de Vlamingen voor Frans-Vlaanderen en de aktiviteiten van de kring zijn in de laatste tijd zo toegenomen dat het onmogelijk werd voor de hoofdzetel in Duinkerke om iedereen goed te kunnen antwoorden.

Met een sekretariaat in de Scheidestad hoopt de Michiel de Swaenkring niet alleen z'n talrijke sympatisanten tevreden te stellen maar tevens de komende jaren tot een soort algemeen Frans-Vlaams informatiecentrum te kunnen uitgroeien.

De verantwoordelijke van het nieuw sekretariaat is zelf een Frans-Vlaming met name Wido Bourel, afkomstig uit Kaaster (Frans-Vlaanderen) en sinds een jaar in Antwerpen gevestigd o.m. met het doel z'n kennis van de Nederlandse taal en kultuur te vervolmaken.

De Michiel de Swaenkring kent sinds z'n oprichting in 1972 een uitstekend succes in Frans-Vlaanderen. Na vier jaren bestaan telt de kring zowat 400 leden. Een beetje overal in de Nederlanden in Frankrijk organiseert de Michiel de Swaenkring Nederlandse cursussen met jonge Frans-Vlaamse leerkrachten. Ook organiseert de kring talloze voordrachtavonden, colloquia over Frans-Vlaanderen en de Frans-Vlaamse problematiek. De belangstelling is ruim en algemeen. Niet alleen studenten maar ook werklieden, burgemeesters, landbouwers, volksvertegenwoordigers zijn leden van de Michiel de Swaenkring. De kring stelt zich tot doel de verdediging van de persoonlijkheid en de kultuur van de Nederlanden in Frankrijk. De Michiel de Swaenkring bevordert buiten de Nederlandse taal ook de volkskunde, de bescherming van typische landschappen, van de architektuur, het milieu enz. De kring is aangesloten bij de verenigingen ‘Défense et promotion des langues de France’, de ‘association internationale de défense des langues et cultures menacées’, en de ‘union fédéraliste des communautés ethniques Européennes’.

Wie belangstelling heeft voor Frans-Vlaanderen, of de Michiel de Swaenkring wil steunen kan zich wenden tot Wido Bourel, sekretariaat M.D.S.K. Antwerpen, Rotterdamstraat 29, 2000 Antwerpen.

voor de Michiel de Swaenkring
WIDO BOUREL