Neerlandia. Jaargang 79

[p. 128]

Uit Noord en Zuid

Tiende congres Genootschap Onze Taal

Het Genootschap Onze Taal houdt op zaterdag 1 november in het Circustheater te Scheveningen het tiende congres, dat als titel heeft meegekregen ‘Taal van Den Haag’ en als ondertitel ‘Van Vondel tot Vondeling: de taal van overheidsdienaren, volksvertegenwoordigers en politici’.

De inleiders zijn de oud-burgemeester van Den Haag, mr. H.A.M. T. Kolfschoten die spreekt over ‘De overheid spreekt naar zij gebekt is’. Prof. dr. Nico Cramer en mr. A. Stempels spreken over de taal van de regeerders en volksvertegenwoordigers onder de titel: ‘Binnen de perken van het parlement’. Prof. dr. Garmt Stuiveling houdt een inleiding over het onderwerp: ‘Duidelijker taal’ en dr. J. Veering over: ‘Bang zijn voor woorden’. Het congres begint om half elf.

Samenwerking amateurtoneel Nederland-Vlaanderen

Het slaan van bruggen tussen Nederland en Vlaanderen kan op tal van manieren tot stand worden gebracht. De culturele integratie van Noord en Zuid wordt gepropageerd in boeken, tijdschriftartikelen, bepleit in resoluties en programma's van organisaties en... concreet met activiteiten in de praktijk waarmee het persoonlijk contact tussen Nederlanders en Vlamingen wordt gelegd. Tot de organisaties die het laatste ondernemen behoort het Comité Amateurtoneel België-Nederland, waarbij aangesloten zijn het Koninklijk Verbond van Vlaamse Toneelverenigingen, het Nationaal Vlaams Kristelijk Toneelverbond, de Federatie van Vlaamse Socialistische Toneelverenigingen en het Nederlands Centrum voor Amateurtoneel.

Het Comité organiseert geregeld bijeenkomsten van regisseurs van weerskanten van de grens om gedachten uit te wisselen en ervaringen te bespreken. In het afgelopen jaar kwam men daarvoor te Heeze bijeen. Het aantal deelnemers bedroeg 27, waarvan 7 uit Vlaanderen en 20 uit Nederland. Het bleek een geslaagd week-end te zijn en er werd afgesproken om in deze trant verder te werken.

In hetzelfde jaar werd in ‘Gouden Wieken’ in Scheveningen het Vierde Eenakterfestival België-Nederland gehouden. Ondanks het samenvallen met het Eurosongfestival was er een goede belangstelling; een verdubbeling van het aantal toeschouwers vergeleken met het bezoek in het jaar daaraan voorafgaande. Het bijzondere karakter van het festival was, dat de gespeelde éénakters door Nederlandstalige auteurs waren geschreven, hetgeen een aanmoediging voor de Nederlandse toneelschrijfkunst inhield. Met name de Nederlandse inbreng bestond uit drie gloednieuwe stukken. ‘Randstad’ uit Den Haag speelde ‘Goede reis’ van Albert Maurits, ‘Spectrum’ uit Delft ‘Breekbaar’ van Koos Kramer en ‘Vrij Spel’ uit Amsterdam ‘Fietsen in het donker’ van Kees Holierhoek. De Vlaamse inbreng bestond uit wat meer beproefde eenakters, nl. ‘Zeg het met bloemen’ van Dick Maasland gespeeld door ‘De kunstvrienden’ uit Schaarbeek, ‘De brievenbus’ van Jozef Hoeck gespeeld door ‘Idee '68’ uit Humbeek en ‘De brief van Don Juan’ dat door ‘De Moedertaal’ uit Mechelen op de planken werd gebracht. Tal van uitwisselingen werden tot stand gebracht, o.a. tussen gezelschappen uit Amsterdam en St. Niklaas, Joure en St. Kruis, Hulst en Uitschoten. De aard van de gezelschappen en de keuze van het repertoire bleken goed op elkander te zijn afgestemd. Het 23e Toernooi der Lage Landen vond traditiegetrouw plaats in Elsloo.

Het secretariaat van het Comité berust bij de heer Gerard de Rijk, postbus 39 in Moordrecht.

Zilveren Anjer voor dr. C.W. Wouters

Dr. C.W. Wouters, bekend bij alle Nederlandse immigranten in Australië evenals in de kringen van het A.N.V., is de Zilveren Anjer 1975 van het Prins Bernhard Fonds toegekend. Op 24 juni reikte Prins Bernhard in het Koninklijke Paleis de onderscheiding aan de heer Wouters uit. De andere bekroonden waren mevrouw T.F. Clevering-Meijer en ir. J.L. Bonebakker. Dr. Wouters kreeg de onderscheiding omdat hij de Nederlandse cultuur op tal van wijzen bevorderde. De belangrijkste waren de verlevendiging van het samenhorigheids-en cultuurbesef onder de Nederlandse immigranten, het behartigen van hun belangen in de Australische samenleving, en het stimuleren van de kennis van het geestesleven en de taal van ons land. Mevrouw Clevering werd geëerd vanwege haar bijdrage aan de cultuurbeoefening in de provincie Groningen en ir. Bonebakker voor zijn tientallen jaren ijveren, in zijn vrije tijd, ten bate van het muziekleven in Overijssel. Tot Dr. Wouters zei Prins Bernhard:

‘Zover ik weet, is er nog nooit een ‘jaar van de minderheden’ georganiseerd, maar dat zou geen gek idee zijn. U hebt een leven voor minderheden achter de rug. Veertig jaar geleden, toen u nog bij de Staatsmijnen werkte, hebt u al avonden op touw gezet, waarbij de mijnstreekbewoners van allerlei nationaliteit hun dansen en liederen uitvoerden. Daar lag allereerst sympathie aan ten grondslag, neem ik aan. Maar toen u naar Australië emigreerde en met een Nederlandse minderheid te maken kreeg, moet dat gevoel van sympathie en saamhorigheid zich al snel hebben toegespitst op drie dingen: een rechtsstrijd naar buiten, een solidariteit met andere minderheden van immigranten, en het wekken van bezieling binnen de Nederlandse gemeenschap zelf. Die drie thema's hebben bijna vijfentwintig jaar lang uw acties in Sydney en elders bepaald.

Het is begonnen met demonstratieve kleinigheden. Ik hoorde bijvoorbeeld dit. In een tijd, toen de Australiërs zich nog weinig rekenschap gaven van de verscheidenheid der immigratie, liet u al groepen Europeanen in hun nationale klederdracht meelopen in optochten. Pas wanneer zij zich van hun afkomst bewust waren en kleur wilden bekennen, was het de moeite waard om voor dat zelfbewustzijn op te treden. U deed dat als animator in eigen kring, en als pleitbezorger tegenover anderen. Natuurlijk is isolement, zeker in een werelddeel als Australië, uit de tijd. U bent nooit tegenstander geweest van integratie: waar u met taai geduld voor gestreden hebt, was assimilatie.

U hebt de meest veelzijdige middelen gekozen. Ze liepen van volksdansgroepen tot de erkenning van Nederlandse schoolopleidingen, van cursussen en lezingen tot carnavalsviering. U hebt, onvermijdelijk, niet alles bereikt wat u voor de geest heeft gestaan: zo ontbreekt nog de leerstoel Nederlands aan de universiteit van Sydney, waar u zo lang naar gestreefd hebt. Laat het een opgave zijn voor degenen die de taak van u, de werker van het eerste uur, hebben overgenomen. Ik weet dat vele Nederlanders in Australië verheugd zijn dat de zilveren anjer u ten deel is gevallen. Door de toekenning, hier, in het hart van Nederland, delen zij aan het andere eind van de wereld niet alleen in de eer; zij mogen óók weten, dat zij door ons niet veronachtzaamd of vergeten worden.