Neerlandia. Jaargang 78

Schrijvende lezers

Het graf van Hippoliet Meert

Ik stem geheel in met de brief van de heer Smeesters (Neerlandia, nr. 1, 1974). Het graf van Meert moet behouden blijven en liefst met steun van het A.N.V. Ik ben bereid daartoe een bijdrage te geven, als bekend is, wat de kosten zullen zijn en vast staat, dat het plan zal slagen.

Natuurlijk moeten ook andere grafmonumenten niet verdwijnen. Ik denk alleen maar aan b.v. Snellaert en J.F. Willems. Het ligt echter minder voor de hand, dat het A.N.V. als zodanig daartoe zou meewerken. Maar wél zou het wellicht de gelegenheid willen geven voor hen, die heel-Nederlands voelen, om daaraan geldelijk mee te werken. Ik beveel het denkbeeld warm aan!

Mej. G. VAN ARKEL
De Bilt

De termen ‘medemenselijkheid’ en ‘intermenselijke verhoudingen’

In Neerlandia 1973 nr. 6 trof ik op pagina 161-162 het zeer lezenswaardige stukje aan van de Heer G.J.M. Kortman. Grotendeels kan ik mij met de opvattingen van de schrijver verenigen. Evenwel valt hij twee termen aan (medemenselijkheid en intermenselijke verhoudingen) welke een aparte (en aperte) beladenheid hebben en niet zonder specifieke betekenis worden gebruikt. Zij ‘behoren’ tot het vakjargon der ‘menswetenschappen’ en betekenen iets méér dan de Heer Kortman meent.

De term medemenselijk(heid) is ‘uitgevonden’ door wijlen Mgr. Bekkers en is méér dan naastenliefde, want er wordt mee aangegeven de inzet tot practische toepassing van naastenliefde. De ‘intermenselijke verhouding(en)’ is een andere omschrijving van de zg. relatiepatronen waarop de sociale structuur is gebouwd, resp. waaruit deze bestaat.

Als zovele ‘vaktermen’ worden deze (voor de ‘ingewijden’ bekende) begrippen, ten onrechte door sommige journalisten gebruikt en dan ook verkeerd gebruikt bovendien. Als de Heer Kortman dáárover wil vallen, val ik graag met hem mee!

Drs. M. de Jong
Leiden

Pleidooi voor verstaanbare taal uit 1858

Bij het doorbladeren van een nummer van de ‘Economist’ van 1858 trof ik onder het kopje Boekaankondiging de volgende tekst aan, waaruit blijkt dat ook toen werd gepleit voor verstaanbaarheid van de taal. Het betrof twee proefschriften over een economisch onderwerp.

‘Vele der lezers van dit maandwerk zouden zich gewis zeer weinig om het verschijnen van deze beide proefschriften bekreund hebben, waren zij voor enige jaren in het licht verschenen. Het eerste (“Verhandeling over het staathuiskundig begrip van waarde” door T.M.C. Asser, Amsterdam) is immers de bekroonde verhandeling over eene prijsvraag door de faculteit der regtsgeleerdheid aan de Leidsche hoogeschool uitgeschreven; het tweede een proefschrift (“De stelsels der staathuishoudkundigen omtrent grondrente ontvouwd en beoordeeld” door Th. van Stolk, Rotterdam) ter verkrijging van den graad van doctor in de regten aan die zelfde hoogeschool. Nu zijn beide opstellen in de moedertaal geschreven, terwijl te voren slechts de latijnsche taal daartoe mogt gebezigd worden, hetgeen voor onderwerpen van deze aard het dubbele nadeel had, dat de schrijver zijn denkbeelden moeijelijk in zuiver latijn kon uitdrukken, omdat in die taal de nodige woorden ontbreken, en dat zijn arbeid slechts door hen gekend kon worden, die latijn verstonden, terwijl het van groot belang is, dat hetgeen over oekonomische onderwerpen in een land geschreven wordt, daar zoo veel lezers mogelijk vinde.’

drs. B.
Den Haag