Een drieste uitspraak
Zouden de Vlamingen, die de in plechtige optocht voortschrijdende professoren en andere hoogwaardigheidsbekleders bij de opening van het nieuwe academiejaar in Leuven de rug toekeerden om hun afwijzen van wat toen bereikt leek èn hun wantrouwen te demonstreren, tóch gelijk krijgen?
In de ‘Nieuwe Linie’ van 5 november jl. maakt Jan Verdonck melding van een verklaring van mgr. Massaux, pro-rector van de Franse afdeling der Leuvense universiteit en van prof. Woitrin, secretaris-generaal van diezelfde afdeling, welke hierop neerkomt, dat een volledige Franse afdeling in Leuven zal worden gehandhaafd.
Verdonck is er van overtuigd, dat de Leuvense Nederlandstalige studenten op die drieste uitspraak ongetwijfeld geharnast zullen reageren en in één adem noemt hij dan het pas uitgekomen boekje van dr. M. van Haegendoren: ‘De ziekte aan de Dyle’ (Leuven ligt aan de Dyle), een boekje dat niemand ongelezen mag laten, die belangstelling heeft voor de problematiek van de Leuvense Alma Mater. Een uitvoerige beoordeling vloeit dan uit zijn pen.
Zo neemt hij de drie punten over, die Van Haegendoren noemt, waarmee Leuven nu krijgt te kampen: de modernisering van de interne structuur, de aangroei van het studentental en de Nederlands-Franse tweeledigheid, problemen, die slechts in samenwerking met het politieke gezag kunnen worden opgelost.
Wij volgen de heer Verdonck niet verder, maar raden allen die de ontwikkelingen van het Leuvense vraagstuk willen volgen aan, het boekje van Van Haegendoren te lezen. Uitgever is Van In, te Lier, prijs 100 frs.
Auteursrechtelijk beschermd