Spiegel Vlaamse beweging
Vraaggesprek met Maurits Coppieters
kandidaat-volksvertegenwoordiger van de Vlaamse Volksunie
Hier volgt het laatste van de serie vraaggesprekken met Vlaamse politici, die wij, met het oog op de naderende parlementsverkiezingen, de standpunten van hun resp. partijen t.a.v. het Vlaamse vraagstuk en de verhouding tussen de taalgroepen uiteen hebben laten zetten. Na Mr. F. Vandamme voor de Christelijke Volkspartij (nov. nr.), mr. W. de Clercq voor de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (febr. nr.) en prof. dr. E. van Bogaert voor de Belgische Socialistische Partij (maart nr.), komt nu drs. M. Coppieters voor de Vlaamse Volksunie aan het woord. Wij menen het bij de partijen, die reeds vertegenwoordigers in het parlement tellen, te moeten laten. Er zullen nog wel enkele partijen of groeperingen in Vlaanderen bij de a.s. verkiezingen kandidatenlijsten indienen, zoals de Communisten (‘Chinezen’ en ‘Russen’ vermoedelijk afzonderlijk), die thans evenwel in Vlaanderen geen parlementsleden tellen. en de ‘Vlaamse Demokraten’, die in Brabant opkomen (de mislukte kartelvorming tussen hen en de Volksunie in het Brusselse komt in dit vraaggesprek ter sprake). En tenslotte een komische of misschien eerder tragische noot: De 94-jarige Camille Huysmans, aan wie op de B.S.P.-lijst geen plaats meer was ingeruimd, komt in Antwerpen op met een afzonderlijke eenmanslijst.
Red.
Mijnheer Coppieters, U stond en staat in Vlaanderen bekend als een a-politieke figuur in de Vlaamse Beweging. Uw ac tieve aanwezigheid in talrijke niet-politieke verenigingen en de inhoud van Uw ontelbare toespraken hebben dat steeds bewezen. Er moet dan toch wel iets zeer belangrijks gebeurd zijn, dat U zich thans bij de aanstaande verkiezingen, als Volksunie-kandidaat voor het Parlement, op het terrein van de partij-politiek wilt begeven?
Gedurende de laatste jaren hebben zich enkele belangrijke gebeurtenissen voorgedaan, die thans een Vlaams politiek ingrijpen noodzakelijk maken. Sinds de pijnlijke kapitulatie van de Vlaamse C.V.P. op Hertoginnedal werd bewezen dat nieuwe Vlaamse politieke krachten noodzakelijk zijn om de Vlaamse belangen te verdedigen. Aldus ontpopte het Vlaams Aktiekomitee zich, buiten de partijpolitiek om, van gelegenheidscomité ‘ad hoc’ tot permanente vereniging met algemeen Vlaamse opzet. Zo werd de Derde Mars of de Nationale Betoging te Antwerpen, in tegenstelling met de 1e en 2e mars op Brussel, verruimd tot een manifestatie, die een GRONDIGE en ALGEHELE struktuurhervorming eiste in federale zin.
Ik vind het wel jammer, dat de V.V.B. en het Aktiekomitee de Vlaamse eensgezindheid, die rond deze eis werd bereikt in het kader van deze Derde Mars, niet verder hebben uitgebuit om met inzet van alle krachten ernstige struktuurher vormingen af te dwingen. Desnoods moest men hiervoor de andere eisen een tijdje ter zijde laten. Dit is ook wel een van de redenen waarom ik de drukkingsgroepen heb verlaten om thans op partijpolitiek vlak actie te kunnen voeren.
Houdt dit een veroordeling in van de drukkingsgroepen?
Helemaal niet! Drukkingsgroepen, zoals de V.V.B., zullen hoogst noodzakelijk blijken, dan vooral voor opinie-vorming, en ongetwijfeld ook om in de toekomst de Vlaamsgezinden van de verschillende potitieke partijen nader tot elkaar te brengen.
Mag ik echter nog even terugkomen op
Auteursrechtelijk beschermd