Neerlandia. Jaargang 68

[p. 64]

[Kanttekeningen bij Combecher (vervolg)]

Wij hebben grote waardering voor de sympathie voor Nederland waarvan de heer Combecher en menig andere Duitser getuigen. Maar met deze sympathie maakt men de tragische gebeurtenissen van 1940-45 niet ongedaan. Van Duitse zijde is vaak de verwachting uitgesproken, dat de Nederlanders zouden vergeten en vergeven. Om dit te bereiken is het inmiddels ook nodig, dat de Duitsers het ons niet kwalijk nemen, dat wij daar nog niet volledig aan toe zijn.

M.

Kanttekening bij kanttekeningen

Het stuk van de heer Mayer vestigt de indruk - maar ik kan me vergissen -, dat hij zelf het aanleren van Nederlands door Duitsers niet zo bijzonder belangrijk vindt. Men verstaat elkaar aan weerzijden van de grens toch wel. Dat is zo, maar men moet betwijfelen, of het gemeenschappelijke dialect tot meer toereikend is dan tot de meest simpele huis-, tuin- en keuken- (en dan nog zonder moderne apparatuur) gesprekken. Wil het (geestelijk) grensverkeer niet overwegend een eenrichtingsverkeer zijn, dan is kennis van Nederlands in Duitsland noodzakelijk.

De Duitse overheid begint dit in te zien, getuige een toenemende bereidwilligheid om in de Duits-Nederlandse grensstreek aan het Nederlands een plaats op de scholen in te ruimen.

Welke zakelijke opmerkingen ook over de voorstellen van Combecher gemaakt zouden kunnen worden, het is buitengewoon verheugend, dat die voorstellen juist van Duitse kant komen. Het is daarom zaak er zeer ernstig aandacht aan te besteden.

W.