[Nederlandse scholen in Iran (vervolg)]
worden aangesteld. Inmiddels was de school het hoofdkantoor uitgegroeid en had men een huis in de stad gehuurd en dat tot school ingericht. In 1960 werd een geschikter gebouw in het centrum van Teheran gevonden, waarin de school nog altijd is gevestigd. Tot 1960 werden alle kosten gedragen door het Consortium, en nu de school alle Nederlandse kinderen aannam, was deze stand van zaken niet meer gerechtvaardigd. Sedert dat jaar staat de Nederlandse school op eigen benen in de vorm van een stichting. In het bestuur van deze stichting hebben zitting 3 leden werkzaam bij het Consortium, 1 lid werkzaam bij de Mecon en 1 lid werkzaam bij de K.L.M. Alle lopende betalingen, inclusief de salariëring van twee van de drie leerkrachten, worden gefinancierd uit de opbrengst van de schoolgelden, die daartoe flink zijn verhoogd. Eén leerkracht wordt betaald door het Consortium.
Het doel van het onderwijs aan de school is, dat de kinderen te allen tijde aansluiting aan het onderwijs in Nederland hebben, hetgeen geen gemakkelijke taak is. In de eerste plaats krijgen de kinderen tijdens hun verlof in Nederland of elders dikwijls een onderbreking,, waardoor een achterstand optreedt, die naderhand moet worden ingelopen. In de tweede plaats hebben de lagere scholen in Nederland veelal verschillende leerprogramma's, waaronder enkele die zeer geforceerd zijn. Ook dit maakt aansluiting niet gemakkelijk. Over het algemeen kan worden geconstateerd, dat de meeste kinderen die naar Nederlandse scholen zijn gegaan, zeer behoorlijk meekunnen. Ook zij die tot het middelbaar onderwijs zijn toegelaten, ondervinden geen al te grote moeilijkheden.
Dank zij de steun van het bedrijfsleven, waarbij in de eerste plaats het Consortium moet worden genoemd. is voor de Nederlandse employé's de mogelijkheid geschapen om hun gezinnen zo lang mogelijk bij elkaar te houden, terwijl zij niet genoodzaakt zijn hun kinderen op zeer jeugdige leeftijd al in Nederland achter te laten, hetgeen afgezien van de financiële offers, een zware opoffering voor het gehele gezin betekent. Tot besluit willen wij de hoop uitspreken, dat de Nederlandse scholen hun werk zullen kunnen blijven voortzetten, zolang er voldoende Nederlandse kinderen van de leerplichtige leeftijd in Iran zijn om hun bestaan te rechtvaardigen.
G.W. Overbosch,
hoofd Ned. school in Teheran.
Auteursrechtelijk beschermd