Neerlandia. Jaargang 66
(1962)– [tijdschrift] Neerlandia– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 138]
| |
Wij komenHet is begrijpelijk dat ouders er naar verlangen hun geëmigreerde kinderen na een aantal jaren eens terug te zien. Dat verlangen werd de heer en mevrouw Reckman te Naarden tenslotte te machtig, zodat zij besloten, hun zoon, schoondochter en kleinkind in Brazilië te gaan opzoeken. Van deze reis hebben zij geen spijt gehad. Na een verblijf van twee maanden keerden zij terug. dankbaar gestemd voor de prettige tijd bij hun kinderen doorgebracht.
De heenreis is per schip gemaakt, de terugreis ging per vliegtuig. Het was tijdens die vliegtocht dat dhr. Reckman zijn gedachte liet gaan over het vele verdriet dat op de wereld bestaat, omdat ouders hun kinderen, ver weg in het buitenland, meestal nooit meer terugzien, vnl. wel omdat zij niet kapitaalkrachtig genoeg zijn om een kostbare reis te ondernemen. En voor de kinderen is het meestal nog bezwaarlijker om met een gezin eens naar Nederland over te komen.
Op zoek naar een oplossing om het leed van de vele emigrantenouders en hun kinderen te verzachten, kreeg dhr. Reckman, journalist van beroep, een ingeving. Wanneer nu al die ouders zich eens verenigden in een grote organisatie, en wanneer zij dan samen met hun kinderen zouden gaan sparen voor een reis, dan was het mogelijk tezamen spoedig een groot kapitaal bijeen te brengen. Wellicht zouden dan ook de vervoermaatschappijen er toe te bewegen zijn hun passageprijzen flink te verlagen.
Enkele vrienden vonden het een goed idee en moedigden hem aan zijn plannen nader uit te werken. De AVRO gaf hem een kwartier spreektijd voor de radio, zodat dhr. Reckman op 5 januari 1960 de gelegenheid kreeg alle emigrantenouders in Nederland zijn spaarplan nader uiteen te zetten. Dit betekende de oprichting van het Nationaal Spaar- en Reisfonds ‘Wij komen’.
Ouders en kinderen zouden samen op een spaarbankboekje moeten gaan sparen, met dien verstande, dat het gespaarde geld plus rente altijd het eigendom zou blijven van de spaarders. Zij zouden dus desgewenst het geld ook elke dag weer kunnen opnemen. Wanneer nu duizenden mensen op deze wijze zouden sparen, dan zouden zij, als grote organisatie, op papier een groot kapitaal bijeenkrijgen.
Het resultaat van dit praatje was verbijsterend. In enkele dagen ontving dhr. Reckman ca 2000 brieven van de meest dramatische aard. Moeders en vaders schreven in ontroerende brieven hoe dankbaar zij zouden zijn als zulk een plan eens kon worden uitgevoerd. Uit al deze brieven sprak een sterk verlangen naar de kinderen. Een tweede praatje voor de radio bracht een nieuwe stroom van wel 3000 brieven.
Hoe dit idee is ingeslagen bij de vele emigrantenouders blijkt uit het feit, dat na 2½ jaar door ca 26000 personen een bedrag van omstreeks f 10 miljoen werd gespaard.
Dank zij dit spaarsysteem konden reeds 3000 ouders hun kinderen opzoeken. De passageprijzen voor reizen naar Australië en Nieuw Zeeland en terug zijn met f 1.000,- verlaagd. Deze verlaagde prijzen gelden voor de zgn. Transoceaan-schepen: Grote Beer, Zuiderkruis en Waterman. Voorts hebben de vervoermaatschappijen de mogelijkheid geschapen voor mensen met een klein pensioen of alleen AOW, reizen op afbetaling te maken. Men betaalt een deel van het reisgeld voor het vertrek en de rest later uit AOW of pensioen.
‘Wij komen’ heeft nog meer kunnen doen. Het heeft een Hulpfonds opgericht om in gevallen waarin overkomst van ouders of kind dringend gewenst is te helpen, indien men zelf niet over het nodige reisgeld beschikt. In de 2½ jaar van haar bestaan heeft ‘Wij komen’ ongeveer 90 van deze noodgevallen kunnen oplossen, waarmede een bedrag van f 100.000, - gemoeid is geweest.
Het Hulpfonds wordt groot gemaakt door vrijwillige bijdragen. Iedere bijdrage gestort op postgirorekening 306 ten name van ‘Wij komen’ is van harte welkom.Ga naar voetnoot*) Wij hopen dat deze mooie nationale beweging, die getuigt van oprechte samenwerking en grote hulpvaardigheid, de steun van vele Nederlanders mag ondervinden.
Het verheugt het Algemeen Nederlands Verbond, dat op deze wijze een contact wordt onderhouden tussen ouders in Nederland en hun kinderen, die zijn uitgezwermd over de hele wereld. |
|