Neerlandia. Jaargang 62

[p. 19]

Hete kerstmis in Australië wekt weemoedige herinnering op
(Van onze medewerker in Sydney Jan D. Rempt)

DE KERSTTIJD bracht voor de Nederlanders in Australië ietwat weemoedige herinneringen aan koude, vorst en sneeuw in het oude vaderland, aan de gezellige huiselijke kring rond de vlammende haard, terwijl in het ‘Nieuw Holland’ van Tasman de thermometer honderd en zes graden Fahrenheit aanwees. Geen wonder, dat bij zulke temperaturen het gebruikelijke kerstdiner eerder op het strand dan thuis wordt genoten. Maar hoe warm ook - er waren trouwens dagen, waarop het ‘slechts’ 90 graden was - de Nederlanders hebben de vlering van Kerstmis niet zomaar laten voorbijgaan. Nederlandse verenigingen hebben op verschillende plaatsen bijeenkomsten gehouden, die ook van verschillend gehalte warren.

Australische waardering

In Melbourne heeft het Nederlandse manmenzangkoor (The Dutch Male Chor), onder leiding van zijn dirigent Gerard Ruivenkamp, een Kerstconcert gegeven, waaraan ook Australische en Italiaanse artisten medewerking verleenden. Dit concert werd o.a. bijgewoond door de Nederlandse consul en diens echtgenote, de heer en mevrouw Schoo.

Een Australiër heeft aan het einde van de avond er de nadruk op gelegd, hoe dankbaar het Australische volk de culturele verrichtingen van de Nederlandse immigranten geniet. Ook de Nederlandse tenor Albert Wit trad die avond op.

Nederlands zangkoor in Sydney

De Nederlandse Vereniging Neerlandia (Sydney northern suburb) heeft een Kerstviering gehouden, waar Albert Hiep (de voorzitter der vereniging) en diens zoon André declameerden. Het kort geleden aldaar opgerichte Nederlandse zangkoor ‘Arti Vocali’ bracht, onder leiding van dirigent I.A. Lammers, een aantal liederen ten gehore, gewijd aan de geboorte van Christus.

De consul-generaal der Nederlanden en diens echtgenote, de heer en mevrouw Bergsma, woonden die avond bij. Dr. Th. Bergsma werd geïnstalleerd als beschermheer der vereniging. De voorzitter overhandigde hem met een toepasselijk woord en gecalligrafeerde oorkonde.

Kinderfeest in Wollongong

IN WOLLONGONG (Nieuw Zuid Wales), de staalstad, waar zich ettelijke honderden Nederlandse gezinnen hebben gevesstigd, en waar toneel- en cabaretavonden, uitgaande van de Nederlands-Australische vereniging in Illawarra (N.A.V.I.), dikwijls meer dan zevenhonderd belangstellenden trekken, heeft genoemde vereniging een kerstbijeer komst voor kinderen gehouden. Op lange tafels waren de geschenken uil gestald en genoten de kinderen van snoepjes, limonade, ijs, van de film en de goochelaar. Dit alles echter gerangschikt rondom ‘Het Kerstspel’, opgevoerd door een groep kinderen en ingestudeerd door Mevrouw Grimberg en de heer Fikkers.

Kerstmis in de radio

TAL VAN NEDERLANDERS hebben in de Kerstweek geluisterd naar een bijzondere Kerstuitzending door een zakelijk radiostation. Het gebodene bestond uit een aantal Nederlandse kerstzangen, zoals ‘Nu sijt wellecome’, ‘Hulst met rode besjes’, ‘Hoe leit dit kindeken’ en, Maria ging sware’, een door Jan van der Steen geschreven en voorgedragen programma, dat vijftien minuten duurde. Australië kent meer dan honderd zakelijke radiozenders (dat zijn radiostations, die particulier eigendom zijn en waarvan de programma's bekostigd worden door zakenlieden, grote warenhuizen e.d.).

Er ligt op dit gebied dus een groot arbeidsveld nog braak om Nederlandse cultuur te verspreiden. Het komt mij voor, dat bijv. Nederlandse firma's, die dochter-of zusterondernemingen in Australië hebben, of die produkten naar Australië uitvoeren, op Nederlandse hoogtijdagen een echt Nederlands programma zouden kunnen laten uitzenden. Er wordt wat dit betreft nog veel te weinig door het particuliere zakenleven (ik bedoel de Nederlandse firma's) gedaan. Het bovengenoemde Kerstprogramma - met Nederlandse kerstlieden - was trouwens niet door een Nederlandse, maar door een Australische firma georganiseerd (lees: bekostigd).

Het euvel der Kerstkaarten

Het Verbond van Nederlandse Werkgevers heeft, zo vernam ik, besloten ten strijde te trekken tegen het euvel van de kerstkaarten. Het verbond noemt het versturen van kerstkaarten een on-Nederlandse gewoonte en zegt, dat het uit de Angelsaksische landen is overgenomen.

Welnu, dit ‘euvel’ is natuurlijk in het ‘Angelsaksische’ Australië sterk verbreid an heeft zulke afmetingen aangenomen, dat geen enkele Nederlandse immigrant zich er aan onttrekt. Ook al noemt het verbord het een overbodig euvel’, in Australië met zijn onmetelijke afstanden, is het verzenden en ontvangen van Kerstkaarten voor de Nederlandse immigranten tot een gewoonte geworden, die zij niet graag zouden widen missen, want verwaarloosde vriendschapsbanden, met hen, met wie men al dan niet samen is geëmigreerd, maar van wie men nu in hetzelfde land toch duizenden kilometers verwijderd kan zijn, worden weer vernieuwd.

Gelijke rechten

‘DE AUSTRALISCHE regering heeft besloten een wetsontwerp in te dienen tot wijziging van de Burgerschapswet, zodat genaturaliseerde immigranten alle burgerschapsrechten zullen verkrijgen, welke daar de geboren Australiër geniet. Dat de regering tot deze stap is overgegaan, is mede te danken aan dr. C. Wouters, die als bestuurslid van de Raad van Goede Buren van N.S.V. en als voorzitter van het Verbond van Nieuwe Burgers krachtig is opgekomen tegen de bestaande toestand, waarbij onderscheid werd gemaakt tussen geboren Australiërs en genaturaliseerde immigranten. De belofte van de regering om de wet te wijzigen heeft een einde gemaakt aan dit twistpunt.

Als deze wet zal zijn tot stand gekomen en gelijkheid van rechten is verkregen, zal Australië daarmee een voorbeeld aan andere immigratielanden hebben gesteld.

Landgenoten in Indonesië

De jammerlijke gebeurtenissen in Indonesië hebben ook de Nederlanders in Australië niet onberoerd gelaten. Alle Nederlandse verenigingen hebben dadelijk toegezegd de consul-generaal behulpzaam te zijn bij het samenstellen van adreslijsten van de Nederlanders, die woonruimte of bedden ter beschikking willen stellen voor degenen, die over Australië naar Nederland reizen.

Er begint zich geleidelijk een grotere samenwerking te ontwikkelen tussen de verschillende Nederlandse verenigingen, althans in Sydney en omgeving, vooral, dank zij de werkzaamheid van de consul-generaal dr. Bergsma, te wiens huize - zoals we reeds eerder schreven - bestuursafgevaardigden op gezette tijden bijeenkomen, maar waar de leiding - bij toerbeurt - wordt overgelaten aan de voorzitters dier verenigingen.