De Nederlandse Vereniging in Wellington (Nw. Zeeland)
Niet alleen de Nederlandse verenigingen in Australië tonen te begrijpen, dat het wenselijk is, hen, onder wie is komen te wonen, belangstelling bij te brengen voor de cultuur en de cultuuruitingen van de Nederlandse stam.
Ook in Nieuw Zeeland is men n.l. daarvan diep doordrongen.
Dezer dagen ontvingen wij een brief van de secretaresse van de Nederlandse Vereniging in Wellington, mevrouw De Groot-Van der Hilst, die ons verslag uitbracht over de opvoering door de leden van de ‘Dutch Club’ aldaar van een uit het Nederlands in het Engels vertaald toneelstuk ‘De zwarte tulp’ (La Tulipe noire) van Alexander Dumas, naar een vrije bewerking door Ben van Eysselsteijn.
De muziek werd geschreven door de Hear Smedes, wiens dochter destijds in Leiden de hoofdrol vervulde in dit stuk, dat daar door de studenten werd opgevoerd. Ah echtgenote van een gezantschapsattaché in Wellington, heeft mevrouw Breman-Smedes bij het instuderen van dit toneelstuk op uitstekende wijze de hiding op zich genomen. zij haar grote geestdrift en de hijzender goede verhouding onder de medespelenden (25 in totaal) zijn de vier opvoeringen tot een groet succes geworden.
Ook de pers liet zich zeer welwillend uit over dit avontuur in een voor de meeste der spelers vreemde taal.
Er speelien vijf Nieuw-Zeehnders mee.
Onze Vereniging streeft er naar, zo merk'e mevrouw De Groot op, open huis te houden voor onza Nieuw-Zeelandse vrienden, hetgeen riet moeilijk zal zijn, omdat er een prachtige samenwerking is tassen Nieuw-Zeelanders en de Nederlandse Vereniging, waarvan de meesten hunner als lid zijn toegetreden.
Het Verbond nam met grote instemming kennis van deze brief, die zo geheel en al gaat in dezelfde richting, waarin het A.N.V. wil gaan bij zijn pogingen nauwere toenadering te bevorderen tussen de Nederlandse immigranten en de bevolking van het land, dat hen ontving, o.a. door haar te laten mededelen uit het rijke cultuurbezit van de Nederlandse stam.
Auteursrechtelijk beschermd