Neerlandia. Jaargang 59

[p. 85]

Nederlanders spelen toneel in den vreemde
... en halen vriendschapsbanden hechter aan

Het toneelspelen zit vele Nederlanders in het bloed. Deze karakterrek verloochent zich niet als zij naar vreemde landen trekken om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Dat blijkt wel uit de vele amateurtoneelverenigingen van Nederlandse emigranten in Australië. Over het algemeen is het niet moeilijk om zelfs in een kleine groep Nederlanders gegadigden te vinden voor een rol in een toneelstuk.

De weken van voorbereiding houden het clubje gezellig bijeen. Men vermaakt zich bij de repetities en beleeft daaraan veelal minstens zoveel genoegen als aan de opvoering zelf. Het publiek is niet al te critisch. Men is blij een avond gezellig in een Nederlands gezelschap te kunnen doorbrengen. Dat geldt vooral voor de ouderen, die zich gewoonlijk minder gemakkelijk aan de nieuwe omgeving aanpassen dan de jeugd, die haar vertier al gauw in de Australische sfeer kan vinden.

Toneel bloeit

Het toneelleven bloeit dan ook heel goed. In Narrabeen heeft men De kleine comedie, in Waringah Shire Neerlandia, in Brisbane De gesellen van den speie, in Dandenong Het Masker, enz. enz.

In Sutherland is de regie in goede handen bij Koos Simonis, de vroegere acteur van de Haagse Comedie. Ook krijgt de Nederlandse gemeenschap daar veel steun van de vroegere Haagse kunstschilder en musicus Henk Brouwer, die met een aantal kinderen de operette Repelsteeltje op de planken heeft gebracht. Veel succes heeft ook Jan Logeman geoogst, die een revue schreef: Een vacantiereisje naar Holland in 1965.

De toneelverenigingen treden ook voor elkaar op, zodat velen diverse malen in het seizoen van een Nederlandse toneelavond kunnen genieten. Men heeft het er best voor over een flinke afstand af te leggen om van de partij te kunnen zijn.

Wij dragen dit toneelspel van Nederlanders in den vreemde een goed hart toe, omdat dit een der middelen is, waarmee het doel van het A.N.V., nl. een band te leggen tussen alle Nederlanders, waar ook ter wereld, bereikt kan worden.

In Nederland hoort men van amateurtoneelspelers wel eens de klacht, dat er zo weinig stukken zijn, geschikt om door amateurs te worden opgevoerd. Nederlanders in het buitenland zullen waarschijnlijk nog meer met dit euvel hebben te kampen. Wij zouden daarom de aandacht nog eens willen vestigen op de Nederlandse Amateur Toneel Unie (N.A.T.U.), die over een uitgebreide keuze van toneelboekjes beschikt, die men kan kopen of tegen geringe vergoeding in bruikleen kan krijgen. Bovendien zal men op de NATU nooit vergeefs een beroep doen, indien men op het gebied van amateurtoneel raad nodig heeft. Het A.N.V. wil voor verenigingen in het buitenland daarbij gaarne zijn bemiddeling verlenen.